Jest to niezwykle mózgorzerny tytuł. Niestety wbrew oczekiwaniom głębi strategi tutaj nie zobaczyłem. Najwięcej downtime jakiego doświadczyłem w grach. Lubię skomplikowane i długie tytuły ale brakowało mi interakcji i większej przyczynowo-skutkowej konsekwencji w stosunku do innych graczy. Każdy swoją rzepkę skrobię a walka z innym graczem przyniesie głównie negatywy dla obu stron, mimo wszytko jest nad czym myśleć i chętnie poznam inne scenariusze. Problemem jest do kogo jest to skierowane, do fanów euro są leprze tytuły a do fanów wielkich bitew też nie. Polecam sprawdzić gdzieś przed zakupem.

Voidfall to gra z rozmachem. Jest ona tak wielka, że ledwo mieści się na moim stole. Jednak moje kosmiczne uzależnienie zostało w pełni zaspokojone. Każda rozgrywka była dla mnie wielkim wydarzeniem, a te 14 domów i technologie jakie mogłem zdobyć sprawiają, że mam ochotę na więcej. Jeżeli miałbym wybrać jedną grę, którą miałbym zostawić w mojej kolekcji to byłby to właśnie Voidfall. Ostateczny werdykt: Fenomenalnie ogromna gra, która zaspokoiła kosmiczną pustkę w moim serduszku.

Wszechobecne spaczenie opanowuje Ponurą Galaktykę, a przerażający Zrodzony z Pustki roztacza macki swojej grozy. Rody Domineum mogą współpracować lub rywalizować w trudnej misji pokonania chaosu oraz zadbania o rozwój i dobrobyt mieszkańców. Ta wyjątkowo rozbudowana gra strategiczna to potężna dawka zaawansowanej strategii, kosmicznego klimatu i wielopoziomowego zarządzania zasobami na drodze ku zwycięstwu. Muszę przyznać, że w naszej gamingowej biblioteczce to zdecydowanie jeden z czołowych tytułów, jeśli chodzi o poziom trudności i skomplikowania rozgrywki. Niestety papierowa instrukcja (a w zasadzie 3!) początkowo pokonuje i tu zdecydowanie rekomenduję wideointrukcje od @o0madziora0o , która wykonała kawał dobrej roboty i przygotowała nam podstawy do rozgrywki, które już później razem z księgami pozwalały zagłębić się bardziej w niuanse gry. Początkowe przytłoczenie po zrozumieniu podstaw na szczęście ustępuje, bo kolejne etapy rozgrywki okazują się logiczne i uporządkowane oraz w miarę przyjazne do opanowania, aby móc cieszyć się dłuższą zabawą - a warto! Jest to strategia w czystej postaci, praktycznie pozbawiona losowości, jak przystało na najlepsze gry euro, stawiająca na kombinowanie przez gracza nad ekonomią, zarządzanie swoim pakietem zasobów, wybór strategii, poziomu agresji w ekspansji itp. Dobrym rozwiązaniem jest scenariusz wprowadzający, który pomaga przyswoić postawy, a następnie można przebierać w ogromie kolejnych scenariuszy różnych typów i różnej trudności, a także decydować się na grę rywalizacyjną, kooperacyjną bądź solo, a takze na dodatkowe warianty - to wysoka regrywalność i zróżnicowanie zabawy. My po pierwszych ograniach nadal czujemy, że dopiero raczkujemy w ogromie możliwości. Gra fantastycznie oddaje klimat fabularny rasowego SF, mamy dobrze przygotowany fundament historii i krótkie zajawki do każdego scenariusza. Komponenty również tu współgrają, jest ich ogrom, są solidne i pasują do typu gry. Satysfakcjonująca planszowka, którą polecam szczególnie zaawansowanym fanom solidnej strategii 🔥

Gra jest świetna o ile lubisz gry ekonomiczne, policzalne, itd.. Jest to gra na max 3 osoby, najlepiej na dwie albo solo, głównie ze względu na czas gry. Po recenzjach naprawdę obawiałem się wielogodzinnej rozgrywki, ale grając płynnie jesteśmy w stanie zamknąć się w trochę ponad 1h na gracza, o ile nikt nie przymula, myśli w turze innego gracza i leci płynnie. Rozkładanie, kolejna rzecz której straszenie się obawiałem, jednak już na początku kupiłem insert, tacki na karty i dla graczy, statki trzymam złożone i ich nie rozkładam. Rozkładanie gry jesteśmy w stanie podzielić i leci dość sprawnie, nie liczyłem z zegarkiem w ręku, ale nie wydaje mi się żebym rozkładał, dużo dużej niż inne większe gry z modularną planszą. Solo pod 2h, z internetowych opowiadań myślałem że będę walczył z kartonem 4-6h. Jak dla mnie pozytywne zaskoczenie. Nie jest to gra typu area control nie ma tu epickich walk, często one się nie opłacają i zdarzają się pod koniec gry. Bardziej porównałbym to do jakiejś cywilizacji, gdzie raczej walczymy o przewagę, prężymy mięśnie, ale walka może nie być opłacalna. Natomiast kooperacyjnie, walka z Voidborn bardzo satysfakcjonująca. Na koniec instrukcja i powracanie do gry po dłuższym czasie. Jak już zagra się parę razy wszystko wydaje się logiczne, więc nawet po czasie do gry wraca się bardzo gładko, bez żmudnego przypominania sobie mikro zasad. To jest powód dlaczego ta gra z kolekcji nie wyleci. Nawet po kilku miesiącach jak ktoś rzuci hasło, że może byśmy zagrali, to jestem w stanie ją wyciągnąć i zagrać.