Nieświadomy Umysł to sucha gra euro z niecodziennym tematem. Ciułamy w niej punkty i nie oglądamy się na pacjentów i ich problemy. Gra to rozbudowany worker-placement, w którym będziemy pozyskiwać płytki do naszego gabinetu, które następnie będziemy odpalać i zyskiwać dobre rzeczy. Będziemy zdobywać zasoby, dzięki którym wyleczymy pacjentów i zyskamy jakąś nową zdolność lub punkty na koniec gry. Będziemy też przemieszczać się po mapie Wiednia i zdobywać nagrody za symbole, a także będziemy mogli publikować swoje prace naukowe. Rzeczy do robienia jest dużo i ładnie się one spinają. Poza tym gra wygląda obłędnie. Jednak mam poczucie, że poza tematyką, to niczym się ona nie wyróżnia. Jest to dobre euro, z masą akcji i dróg do zwycięstwa ubrane w ładny kubraczek. Leczenie pacjentów to tak naprawdę spełnianie kontraktów, a publikowanie, czy otrzymywanie bonusów w miastach Wiednia to zwykły set collection. Nie wiem, co o tym myśleć, bo gra działa, jest całkiem fajna, ale miałam nadzieję na większe spięcie mechaniki z tematem i większy efekt wow. Ocena po 2 partiach w 4 osoby.

Długo wyczekiwany tytuł, który nie zawiódł. Na duży plus dwuwarstwowe planszetki graczy, wszelkie komponenty i klimat, który w grze jest wyczuwalny. Na minus to jednak uboga talia kart pacjentów, mogłoby być ich znacznie więcej i w mojej ocenie dość skomplikowane zasady, jednakże jak już je opanujemy, to rozgrywka staje się czystą przyjemnością. W Nieświadomym umyśle posiadamy wiele możliwości na zdobycie punktów zwycięstwa, co jest równoznaczne z szeroką gamą strategii

Ocena po 2 rozgrywkach w 2 osoby. Pięknie wydana gra. Klimat jest wyczuwalny, rozgrywka jest przyjemna. Ale! No właśnie, czegoś brakuje. Możliwe że to kwestia hype wokół tej gry, może oczekiwaliśmy cudów, złotego Graala a to po prostu dobre euro, tyle. Początkowo przytłoczyła nas ilość zasad ale szybko można je przyswoić. Zdecydowanym minusem jest oczekiwanie na swoją turę, można się wynudzić, trochę wpływa na fun z rozgrywki. Czy warto było kupić? Zdecydowanie tak. Czy będziemy do niej wracać? Tak, chociaż nie jest to gra gdzie po rozegraniu krzykniemy „no to jeszcze raz”. Przyjemna planszówka która co jakiś czas wskoczy na nasz stół.