The Edge: Dawnfall

Jest to dwuosobowy skirmish na planszy, gdzie problem mierzenia odległości znany z bitewniaków rozwiązano tu w elegancki sposób za pomocą heksoidalnych podstawek i planszy! Obaj gracze stają na czele jednej z totalnie asymetrycznych frakcji i naszym celem jest zdobycie więcej punktów od przeciwnika. Przypomina to przeciąganie liny, bo gracz, który jako pierwszy uzyska określoną pulę wygrywa. Frakcje są asymetryczne od A do Z. Mają całkowicie odmienne deki kart, inną zdolność sztandaru, bazy i inne jednostki, działające na różnych, odmiennych zasadach. Np jest frakcja, która może powracać z grobu, albo frakcja, która ulepsza swoje jednostki, gdy są w parze. Co więcej, każda frakcja ma nadmiarowe jednostki i określony regiment, jaki może wysłać, więc nie da się grać wszystkimi. To samo zresztą jest z kartami, gdzie wykorzystujemy tylko 1/2 wszystkich dostępnych kart dla danej frakcji. Walutą w tej grze są kryształy, które pozyskujemy poprzez kontrolowanie takich obszarów, ale możemy też płacić wytrzymałością naszych jednostek a nawet punktami zwycięstwa! To sprawia, że zawsze mamy jakiś wybór, zawsze możemy coś zrobić i tylko od nas zależy, czy będziemy chcieli coś poświęcić czy nie. Walki rozstrzyga rzut kością oraz siła/obrona jednostek biorących udział w zwarciu, ale oczywiście karty mogą to zmieniać, a płacąc choćby punktem zwycięstwa możemy rzucać silniejszą kością. Jest tu więc bardzo smaczna mieszanka strategii, decyzji i emocji. Gra nie jest trudna jeśli idzie o zasady, jednak wymaga głębszego zanurzenia się w niej i poświęcenia jej trochę czasu, by dobrze poznać frakcje i ich możliwości.