Znacie klasyczną "Terraformację Marsa"? To średnio zaawansowana gra strategiczno-ekonomiczna, w której gracze mają za zadanie przekształcić Czerwoną Planetę w nowy, przyjazny ludzkości dom. Gracz dysponuje przeróżnymi kartami oraz znacznikami zasobów, za które kupuje kolejne "ulepszenia". To bardzo ciekawa gra, która wciąga na długie godziny - dosłownie. "Terraformacja Marsa: Gra kościana" to z kolei edycja, którą polubiłam dużo bardziej niż wersję klasyczną - a która jest przecież jedną z moich ulubionych gier ekonomicznych! Znaczniki zasobów zamieniamy w niej na kości - kości, które możemy przerzucać czy wymieniać, ale które mimo wszystko wprowadzają do rozgrywki element losowości. Mam wrażenie, że przez to gra jest jeszcze bardziej emocjonująca! Wiem, że nie każdy lubi polegać na szczęściu w grach tego typu, ale serio - dzięki temu trzeba być elastycznym w kwestii taktyki, na bieżąco analizować różne strategie i często podejmować trudne decyzje. Chyba właśnie dlatego tak bardzo spodobała mi się ta wersja Terraformacji! Sama plansza jest mniejsza, a wymagania dotyczące zwycięstwa zostały obniżone. Nie czyni to jednak tej gry słabszą - może jest nieco łatwiejsza, ale nadal trzeba się nieźle nagłówkować, by opracować strategię lepszą od strategii przeciwników. Mechanika jest na tyle podobna, a jednocześnie tak różna od tej znanej z klasycznej wersji, że bawiłam się przy niej absolutnie wspaniale - mogłam wrócić do jednej z ulubionych planszówek, ale w szybszej, bardziej dynamicznej i emocjonującej wersji! Jeśli graliście w klasyczną Terraformację i uwielbiacie jej mechanikę, ale macie ochotę na nieco inną, szybszą rozgrywkę, która przy okazji wprowadzi dodatkowe zasady i urozmaicenia - koniecznie sięgnijcie po wersję kościaną. Z kolei jeśli podstawowej wersji nie znacie - no cóż, wtedy również polecam kościaną! Jest dużo przyjaźniejsza, zwłaszcza dla początkujących :)

Terraformacja Marsa Kościana 🚀🎲 Kupując kościaną wersję Terraformacji wiedziałam, że raczej nie będzie ona w stanie przebić u mnie Ekspedycji Ares, więc na luzie sobie grałam, jak zwykle bez żadnych oczekiwań i bez żadnych uprzedzeń. Okazuje się, że grało mi się całkiem przyjemnie. Fajnie, że występują kolorowe kości, które lubię. Dobrze, że wróciły lasy i miasta na planszę, gdyż w Ekspedycji Ares mamy tylko oceany na planszy. Dzięki temu kościana wersja przypomina bardziej podstawową Terraformacje "matkę". Podczas rozgrywki wykonujemy akcje główną i pomocniczą lub produkcję - i to cała filozofia. Będzie dużo manewrowania kolorowymi kostkami. Jestem fanką zarówno podstawowej Terraformacji, jak i Ekspedycji Ares. Obecnie polubiłam również kościaną wersję, ale jest to najprostsza i najlżejsza z części. Najmniej wymagająca i bardzo losowa. Momentami można odnieść wrażenie, że rozgrywka mogłaby zakończyć się zbyt szybko, gdyby ktoś wykonywał w kółko te same akcje. Np. produkcję i podwyższenie współczynnika terraformacji. A jest to możliwe, bo wystarczy mieć odpowiednią ilość np. zielonych lub czerwonych kostek, żeby tak czynić. Jednakże nikt raczej tak nie gra (po najniższej linii oporu). A więc kościana wersja jest ok, ale trzeba mieć na uwadze, że nie każdemu spodoba się taka lżejsza i jeszcze bardziej losowa terraformacja. Mimo, że ja sama nie mam szczęścia do rzutów kością 🎲 polecam spróbować nowej wersji światowego hitu, zwłaszcza fanom Terraformacji - żeby mogli sobie porównać i kolejny raz poczuć klimat terraformowania czerwonej planety w lekkim, kościanym wydaniu 🚀🎲

Druga Terraformacja Marsa w naszej kolekcji - po Ekspedycji Ares. W Aresa gramy rzadko, chociaż nam się podoba, bo nie mamy czasu na dłuższe rozgrywki, nam ares zajmuje ponad 2 godziny :D Na jej miejsce z przyjemnością bierzemy kościana terraformację, zajmuje nam mniej czasu, jest sporo kombinowania czy zostawić wyrzucone kości albo czy używać modyfikatorów. Bardzo ładnie wydana, solidnej jakości gra. Oczywiście ze spora dozą losowości, ale dla mnie jest mniej odczuwalna niż się spodziewałam, generalnie nie jestem fanką gier kościanych.