„ Superhot – gra karciana”, czyli zabawa czasem? Plusy: 1. Oprawa graficzna 2. Mechanika 3. Proste zasady (instrukcja wszystko komplikuje) 4. Kompaktowy rozmiar 5. Kilka trybów rozgrywki Minusy: 1. Instrukcja 2. Cienkie karty „Superhot” - tryb solo. Pierwsza rzecz, która rzuca się w oczy to oprawa graficzna wzięta z komputerowego pierwowzoru, i bardzo dobrze. Wszystko jest czytelne i wygląda dobrze. Obejrzeliśmy kary więc pora zagrać. Instrukcja w dłoń i… no właśnie, ma-sa-kra. Napisana jest beznadziejnie i zniechęca do lektury i gry. Ciągłe mieszanie w głowie hasłami talia systemu, karty systemu, linia systemu, stos odrzuconych kart systemu itd.. To wszystko powoduje, że zrozumienie zasad (prostych) graniczy z cudem. Dopiero gdy na bgg znalazłem „pomoc dla gracza” wszystko stało się jasne. Pomoc która zajmuje 4 strony, w tym ogromna większość to przykłady na grafikach, tłumaczy zasady lepiej niż pełna instrukcja). OK koniec o instrukcji. „Superhot” to ciekawa gra logiczna z ciekawą mechaniką i ciekawym brakiem klimatu. Nie mam pomysłu jak to zmienić, ale fakt faktem klimatu jest tyle co kot napłakał. Jeśli ktoś szuka ciekawego pasjansa to polecam. Można miło spędzić 30-45 minut przy kilku rozdaniach. Cele jakie mamy do osiągnięcia są zróżnicowane i na początku jedne mogą wydawać się trudniejsze od innych, ale po kilku partiach i rozpracowaniu systemu nie są tak wielkim wyzwaniem. Podsumowując „Superhot” oceniam na 6/10.