𝑺𝑶𝑾𝒀 I doczekaliśmy się kolejnej gry z serii "Sen" Tym razem "Sowy" 🦉 Już kilka pytań otrzymałyśmy czy w "Sowy" gra się tak samo, jak w "Sen"? Definitely not. Nie. Owszem jest to gra z tej serii, ale o całkowicie odmiennych zasadach. Na początek możemy Wam powiedzieć, że mamy kart z krainy sów jak również karty specjalne. Po przetasowaniu wszystkich kart, każdemu rozdajemy po 3 na rękę. Docelowo zadaniem graczy będzie zdobycie kart, z jak największą ilością sów (nie mylcie z numerem karty!). Każda runda to odrębna podróż, w której możecie wykonywać jedno z czterech działań: 🔹zagrać kartę krainy sów 🔹zagrać kartę specjalną 🔹wziąć kartę ze stosu dobierania 🔹"Ryzykuję!" Gracze zagrywają odkryte karty przed siebie. Muszą być one równe lub wyższe od tej zagranej poprzednio. Karty specjalne mogą być zagrywane dowolnie. Jeśli nie masz możliwości dołożenia karty do swojej podróży, a na ręce już posiadasz limit trzech możesz zaryzykować, wziąć wówczas kartę ze środkowego stosu... a nuż będzie Ci pasować! Jeśli jednak nie, pozostali gracze zdobywają wierzchnią kartę ze swoich podróży. Gra kończy się w momencie, gdy któryś z graczy będzie miał 5 wygranych kart. Brzmi nieźle? W naszym rankingu z tej serii nie zajmie ona pierwszego ani drugiego miejsca... Ale nie uważamy też, że jest najgorsza, jak to gdzieś czytałyśmy. W dwie osoby rozgrywka była ok, ale już w więcej osób grało nam się zdecydowanie lepiej. Dało się odczuć również negatywną interakcję pomiędzy graczami 😈 Przepiękne ilustracje prosto spod ręki Pana Marcina Komora nas nie zawiodły, są przepiękne (chociaż tym razem jedna ilustracja nierówna się jednemu numerowi karty). A jeśli jeszcze nie wiecie... CIEKAWOSTKA ALERT! 𝘕𝘢 𝘬𝘢ż𝘥𝘦𝘫 𝘬𝘢𝘳𝘤𝘪𝘦 𝘻𝘯𝘢𝘫𝘥𝘶𝘫𝘦 𝘴𝘪ę 𝘵𝘺𝘭𝘦 𝘴ó𝘸, 𝘪𝘭𝘦 𝘸𝘴𝘬𝘢𝘻𝘶𝘫𝘦 𝘭𝘪𝘤𝘻𝘣𝘢 𝘴ó𝘸 𝘸 𝘭𝘦𝘸𝘺𝘮 𝘨ó𝘳𝘯𝘺𝘮 𝘳𝘰𝘨𝘶.

Kolejna świetna część z tej serii gier, wydawanych przez Muduko. Przede wszystkim szanuję za przepiękną oprawę, bardzo Dixitowe obrazki (ale mechanicznie ta gra nie ma z tym nic wspólnego), bardzo dobre wykonanie i nieduże pudełko. Mechanicznie gra banalna - dobieramy kartę, albo zagrywamy kartę. Warunki są takie, że karta zagrywana na nasz stos, musi być o takiej samej, lub wyższej wartości. I gramy tak aż do momentu "skucia" się jednego z graczy. Wtedy pozostali gracze punktują za ostatnią kartę, która zagrali wcześniej. Gra się tak do zdobycia przez jednego z graczy odpowiedniej ilości kart. Prosta, ładna, tania i szybka <3

Zasady są bardzo proste, a rozgrywka przebiega bardzo sprawnie. Co prawda na dwóch graczy podobała mi się najmniej, mamy mało możliwości podkradania snów i walczymy, kto z 2 wytrwa dłużej. Od 3 graczy rozgrywka wzbudzała znacznie więcej ekscytacji, a na stole następowało znacznie więcej podmian. Gracze obserwowali swoje wartości krain na bieżąco, starając się wyliczyć, kto może zakończyć zaraz grę i czy warto wykładać już bardziej wartościowe karty. Oczywiście gra pozwala na niezłe zwroty akcji, czego nie zabrakło również podczas naszych rozgrywek. Zdawało się, że gracz ma same wysokie karty, zagrał wartość 12 zaraz na jedną z niższych kart, prowokując tym samym pozostałych do wykładania wyższych wartości. Pomaga tu również blefowanie i gra nad stołem. Dlaczego? Po dojściu kolejki z powrotem do wspomnianego gracza zagrał on królika, tworząc tym samym rywalom problem. Teraz role się odwróciły i to oni „walczyli” między sobą o jak najdłuższe utrzymanie się w grze. Sowy bywają przewrotne i świetnie sprawdzają się w gronie minimum 3-osobowym.