Hansa Smartphonica. Bardzo oszczędny w dizajnie planszy, nie rozpieszczający komponentami euraskowy areacontrolowy symulator zebrania kwartalnego w siedzibie złej megakorporacji. Ta gra jest brutalnie prosta. Planujesz akcje, wykonujesz akcje, produkujesz, wynajmujesz, rozprzestrzeniasz się na rynkach i znowu w biznesie ci nie wyszło, bo inni sprzedali więcej, albo drożej, albo wszędzie. Smartphone wciąga jak dobra pozornie darmowa apka. Wciąż jesteś o krok od rynkowej dominacji, technologicznego przełomu, zyskania fortuny. Wystarczy tylko zainwestować trochę sprytu i determinacji w następną turę, a tym razem wyjdzie. Tych tur jest pięć, więc trzeba konkretnie planować na krok do przodu i reagować na poczynania konkurencji, zanim bańka na smartfony pęknie. Gra ma genialny system wyboru akcji. Do dyspozycji graczy są dwie tabletopodobne, obustronne planszetki z ikonami akcji, które trzeba na siebie tak nałożyć, żeby uzyskać jak najbardziej optymalną kombinację akcji dostępnych w turze. Puzzle już na starcie. Fajnie! To tej nakładaniu można pozyskać kafle podwójnych technologii dające nowe opcje kombinowania, żeby zfocusować swoją biznesową strategię. A potem produkuje się kosteczki, umieszcza znaczniki przy technologiach, zdobywa możliwość handlu na nowych rynkach i sprzedaje się te kubiki smartfonów tam, gdzie cena i technologia pozwala. Cena czyni w Smartphone cuda, gdyż gracz oferujący swoje cudeńka po najniższej cenie, ma pierwszeństwo, a to ma ogromne znaczenie podczas sprzedaży. Kto pierwszy, ten lepszy. Są sposoby na neutralizację króla taniochy, bo gra umożliwia stworzenie własnego technologicznego imperium nadgryzionego jabłuszka i sprzedaż technosnobom za kosmiczne pieniądze, ale najpierw trzeba do nich dotrzeć. Bardzo dobra gra. Tak dobra jak Wasza ulubiona marka telefonów.