Project L

Projekt L to lekka gra towarzyska polegająca na wypełnianiu wybranych wzorów klockami o kształtach znanych z komputerowego Tetrisa. Brzmi prosto? Tak właśnie jest. Zasady gry są banalne i do wytłumaczenia w minutę. Co wcale nie znaczy, że sama gra jest zbyt prosta. Ale o tym za chwilę. Wykonanie: Gra sprawia wrażenie dość solidnie wykonanej. Kafelki wzorów są wystarczająco grube by nie dały się przypadkowo wygiąć i mają przyjemnie zaokrąglone rogi. "Klocki" to niezłej jakości plastik. Nie tandetny, ale też nie jest to klasa premium. Osobiście wolałbym coś o cięższego, lepiej leżącego w ręce - jak płytki domina czy mahjongg. Niewielkim minusem jest też wielkość elementów. Najdrobniejsze "klocki" mogą być pewnym kłopotem dla facetów z większymi dłońmi. Gra zyskała by sporo gdyby jej elementy były i połowę większe. Zyskała też by pewnie na wadze, wielkości pudełka i cenie. Tak więc rozmiar gry i jej elementów uważam za rozsądny kompromis. Instrukcja gdy jest wykonana solidnym, błyszczącym papierze. Jej zasady mieszczą się raptem na 4 stronach. A zapewne dało by się je spokojnie zmieścić na jednej stronie A4 i to z obrazkami. Warto też wspomnieć, że gra jest wydana w kilku językach (w tym w polskim). Z racji prostoty zasad i faktu, że podstawowe elementy gry są niezależne językowo (brak napisów) - nie ma to większego znaczenia. Ocena: 4/5 - zdecydowanie powyżej średniej, ale mogło by być lepiej. Zawartość pudełka: W pudełku znajdziemy kafelki wzorów do ułożenia, po 10 wzorów klocków w 9 kolorach przypisanych do konkretnego kształtu, instrukcję do gry oraz 4 karty z opisem akcji, które możemy wykonać - po 1 dla każdego gracza. Mechanika: W grze wykonujemy 3 z dostępnych akcji, które pozwalają nam dobierać podstawowe klocki, zamieniać posiadane na lepsze, wybierać i wypełniać klockami wybrane akcje. Większość z tych akcji możemy w swojej turze wykonać wielokrotnie. Wyjątkiem jest tak zwana "Akcja mistrzowska" - które wydaje się być kluczowym elementem gry. Pozwala ona na ułożenie po 1 klocku na wszystkich posiadanych kafelkach wzorów. Niby prosto. Ale jest kilka twistów. Są nimi wspomniane "akcje mistrzowskie", ulepszanie klocków o więcej niż 1 poziom w przypadku braku odpowiednich klocków w puli oraz zasady punktacji oraz zdobywanie nowych klocków za ułożenie wzorów. W grze punktujemy właśnie za skompletowany wzór. Czym bardziej komplikowany i wymagający więcej klocków tym więcej punktów zdobywamy. Ale dostajemy też punkty karne. Za każdy ułożony klocek -1. Powoduje to, że musimy balansować miedzy tym czy układamy szybko łatwe wzory czy raczej te trudniejsze. Musimy planować ruchy znając nie tylko dostępność swoich klocków ale i także przewidując te, które dostaniemy za skompletowanie wzorów. Można trochę pokombinować. W grze jedynym elementem losowym jest rozkład wzorów, które losujemy do 4 z każdej z 2 pul. Brakuje mi nieco negatywnej interakcji. Niby możemy podbierać komuś kafelki, ale w praktyce może się okazać, że wylosowany w to miejsce zostanie kafelek bardziej korzystny. Negatywna interakcja ma sens właściwie tylko pod sam koniec gry, gdy zabierając kafle blokujemy możliwość zdobywania punktów przeciwnikowi. Ocena: 3 / 5 - prosta, przyjemna ale planszówkowi wyjadacze będą mieli niedosyt Dla kogo jest ta gra? Moim zdaniem dla rodziców z dziećmi (spokojnie 6-7 latek da radę i będzie to dla niego świetna zabawa) lub jako luźna, lajtowa gra na raz w przerwie między poważniejszymi tytułami. Łączna ocena: 3,5. Ładne, proste i przyjemne. Niekoniecznie jednak dla planszowych geeków.