Ocena po 7 partiach. Grana w 2 i 4 osoby. Średni czas = 1:25 h Dobra strategiczna gra, a przy tym pełna kolorów. Fajnie podrażnia szare komórki. Minusik za downtime. Świetnie wykorzystany mechanizm mankali. Każdy mepelek ma inną akcję. Dodatkowo odpalamy również akcje z pól, na którym skonczyliśmy ruch. W grze występuje również mechanika licytacji, która ma wielu przeciwników, lecz w Pięci Klanach wydaje się ona nie przeszkadzać, jest fajnym elementem strategii i potrafi sporo namieszać.

Już zapomniałem, że swego czasu Bruno Cathala był moim ulubionym projektantem, a w osobistej topce były trzy jego gry: Cyklady, Abyss i prawdziwa gwiazda: Pięć klanów. Ależ to było grane.. świetny abstrakt ubrany w orientalny temat. Układamy kafelkową planszę, na której rozrzucamy kolorowe meeple, oznaczające tytułowe klany, a potem w określony sposób poruszamy się na tej planszyn przemieszczajac i zbierając określone meeple, tworzące nam punktujące zestawy. Mechanicznie proste jak drut, taktycznie wierci.. przepięknie wykonana, regrywalna, miodna...same superlatywy mogę o niej mówić. Paradoksalnie grze zaszkodził jakiś większy dodatek, który wprowadzał jakąś zmianę reguł, oraz długotrwałe wypożyczenie gry. Przerwa plus zmiana spowodowały, że w międzyczasie pojawiły się nowe pozycje, klimat się znudził, i po powrocie gra nie świeciła takich sukcesów. Ale pisząc te słowa, właśnie przypomniałem sobie, że warto odświeżyć temat. Tak, Klany to dobra gra jest..