Ocena po 2 partiach. Średni czas gry = 39 min. Świetne wykonanie gry! Historie przedstawione w grze są całkiem ciekawe i jest ich dużo. Dodatkowe są w aplikacji dedykowanej grze. Pomysł bardzo fajny. Jednak gra jak na imprezówkę jest za bardzo dedukcyjna, a jak na grę dedukcyjną za bardzo imprezowa. Po akcji rysowania na plecach, jednak osoba ma sporą przewagę bo to jedyna akcja, która jest ukryta dla innych.

Przyjemna (!) gra w odgadywanie, jak zginęła osoba wcielająca się w ducha. Duch praktycznie nie może mówić, ale jakieś dźwięki wydawać może (u nas np. nucił melodie), może rysować ręką innego gracza (bardzo humorystyczny element, szczególnie jeśli duch nie ma zbytnio talentu), może rysować na plecach innej osoby, używać kilku kart tarota (gra nie zawiera całej talii :) ), tworzyć konstrukcje z materiałów dołączonych do gry... Gra przez sam temat jest nieco makabryczna, ale wzbudza dużo śmiechu, na imprezę halloweenową była świetna. W otoczeniu pająków i szkieletów naprawdę można było się wczuć w temat. Nie poleciłabym jej dzieciom, nawet nie ze względu na poziom dedukcji, ale właśnie na sam temat. Ale ja akurat mam dość radykalne poglądy w kwestii prezentowania przemocy dzieciom. Intelektualnie nastolatek powinien sobie poradzić. Dodatkowo liczba spraw do rozwiązania jest na tyle duża, że nie jest to gra na raz. U nas poszło około ośmiu na jeden wieczór, a też nie jest to gra, w którą chciałabym grać codziennie. Natomiast bardzo dobrze sprawdza się raz w roku w klimacie październikowym.