Pan Am to gra planszowa, w której gracze wcielają się w menedżerów linii lotniczych drugiej połowy XX wieku. W trakcie rozgrywki musimy podjąć decyzje o swoich działaniach jak np inwestycji w samoloty, rozwijanie sieci połączeń - nie zawsze jesteśmy wstanie wykonać wszystkich akcji w jednej turze. Jest też także tu element licytacji o każdą akcje jaką chcemy zrobić. Choć zasady mogą wydawać się na początku skomplikowane dla nowych graczy to jest to pozycja warta poznania. (Brak wersji polskiej - więc wymagana jest przynajmniej podstawowa znajomość j.angielskiego lub oglądniecie gamepleyów na YT).

Świetne to jest. Mechanicznie proste, połączenie mechanizmu licytacji, worker placementu oraz kolekcjonowania i zagrywania kart. Tematycznie: zarządzamy małą linią lotniczą w cieniu rosnącego giganta, któremu czasem sprzedajemy swoje linie, czasem ten nas wywłaszcza. W zasadzie zawsze na tym zarabiamy, a środki przeznaczamy na zakup akcji Panam. Bo właśnie grę wygrywa nie najbogatszy gracz, nie ten, który posiada najlepiej rozwinięte przedsiębiorstwo a ten, kto na koniec posiadać będzie najwięcej udziałów Panam. Klimatyczne, proste, przyjemne. Jakościowo świetnie wydane, począwszy od grafik, modeli samolotów, skończywszy na mapie planszy. Najlepiej działa w 3 lub 4 osoby, bo się podgryzamy, na 2 jest nieco mniej interakcji. Moja największa obawa dotyczy regrywalnosci, choć po kilku rozgrywkach nadal czuć różnorodność. Oby tak zostało. Bardzo przyjemne granie, polecam!