Osaczeni

Świat się kończy... Znany świat opanowały potwory, które atakują ludzi. Parę rodzin ukryło się w centrum handlowym i próbuje przeżyć. Bezpiecznych miejsc jest coraz mniej, potwory atakują coraz liczniej, giną kolejni... Każdy chce zapewnić swojej rodzinie przetrwanie, ale nie zawsze udaje się ochronić wszystkich. Czasem trzeba kogoś po prostu poświęcić... Tak prezentują się realia gry "Osaczeni"! Jest to gra semi kooperacyjna, czyli taka, gdzie zwycięstwo jest indywidualne, ale na drodze do jego osiągnięcia warto czasem współpracować z innymi. Gracze mają do dyspozycji czteroosobową rodzinę, w której każdy członek ma przypisaną swoją rolę. Tury przebiegają według ściśle określonego schematu. Opanowanie zasad zajęło nam trochę czasu i przez pierwsze rozgrywki musieliśmy się wspierać instrukcją, która na szczęście jest całkiem przystępnie napisana. Przede wszystkim podobało mi się, że jest klimatyczna i emocjonująca, bywały sytuacje, gdy naprawdę musieliśmy nagłowić się co tu zrobić, a niektóre decyzje podejmowaliśmy z bólem... Bardzo spodobał mi się typ tej gry, częściowo kooperacyjna, ale jednak nóż w plecy się zdarzał 😅 bywało sporo negatywnej interakcji, co z odpowiednią ekipą może przynieść naprawdę ciekawe rozgrywki. Za zaletę w tym przypadku uważam dość dużą losowość, nadawała wiarygodności - w końcu gdy walczysz o przetrwanie w świecie atakowanym przez potwory to wszystko może się zdarzyć. Choć decyzje podejmowane przez gracza pozwalały pchnąć go w kierunku zwycięstwa, to jednak nic nie było tu pewne i to było naprawdę fajne 😁 Ogólnie grę oceniam pozytywnie, na pewno jeszcze nie raz zagości na naszym stole jak zbierze się większa ekipa - myślę, że 5-6 graczy było dla nas najlepszą liczbą do tej gry. Jest klimatycznie, nieco mrocznie, emocjonująco (czasami aż za 😂). W takich realiach gry ciężko uznać ją za przyjemną, ale naprawdę zapewniała nam fajny czas.