Nine-Minute Kingdom

Posłuchajcie minstrela zacnej piosenki, co wieść mu przyszło żywot recenzencki, któren dla potrzeb tejże recenzji przyoblekł myśli w szaty poezji. Onegdaj posłaniec przyniósł w mój dom grę od Szerszeni Nine-Minute Kingdom. Jak każdy możny chcę sprawdzić, czy da się zbudować królestwo w dziewięć zdrowasiek. Od chwil pierwszych jawi się ta gra niewielka Carcassonne dzieckiem z nieprawego pudełka. Tam kładłeś terenu kafelki jak się patrzy, a tutaj karty w lenna kwadrat trzy na trzy. Żeby nie było tak zbyt wesoło karty tu draftem wędrują w koło. Zatem pomnijcie cna siostro i bracie, upatrzonej karty raczej nie doczekacie. Na kartach cztery terenu rodzaje. Połączyć je trudniej niż się wydaje. Abyś w ogóle wygrać tu mógł, zawsze pamiętaj o sieci dróg. Nawet najsroższe miast grube mury niczym są bez zacnej infrastruktury. Żeby punktów zdobywać więcej niźli jedynki, na włościach mieć trzeba przeróżne budynki. Być nie może satysfakcji z grania bez różnych dróg do punktowania. Dlatego karty Edyktów rzuca pod nos graczom w zestawach kapryśny los. Miłującym większy poziom trudności dostępny jest tryb gry w samotności, gdzie karty misji, będę tu szczery, nie raz złoiły me cztery litery. Czas odpowiedzieć na fundamentalne pytanie, czy w Nine-Minute Kingdom fajne jest granie? Chociaż to rodzaj szybkiego pasjansa, zaiste daje frajdę w poniżej kwadransa. Wartko się toczy królestw budowanie gdyż graczy nie nęka tu zamulanie, bo przerzucanie kart z rąk do rąk bardzo oszczędza downtime'u mąk. Gra, co tak prosta i w zasadach czysta przyjemniejszą mi nawet niż Urbanista. A wręcz będę obstawał przy tem że lepsza dla mnie niż Ekosystem. Ta gra na przekąskę, jak koreczek z serem, Nine-Minute Kingdom jest zacnym filerem. I na półce kallaxa już mości miejsce swe karciane Rozbicie Dzielnicowe: The Game