Mysterium

Uwaga, nowa ulubiona gra na horyzoncie! Gdybyście połączyli "Niepożądanych gości" oraz "Dixit", otrzymalibyście właśnie "Mysterium". To absolutnie wspaniała planszówka, a której totalnie się zakochałam. Ale po kolei! Nawiedzony dom. Duch osoby, która przed laty padła ofiarą... no właśnie, czyją? W którym pokoju dokonano zbrodni i jakiego przedmiotu użyto, by odebrać nieszczęśnikowi życie? Tego musi się dowiedzieć grupa badaczy, na którą duch zsyła wizje - czasami mniej, a czasami bardziej oczywiste. Największym plusem tej gry (chociaż ma ona praktycznie same plusy) jest jej oprawa graficzna. Piękne, nieoczywiste i mega klimatyczne ilustracje robią ogromne wrażenie. Drugim plusem jest mechanika - zasady są proste, ale sama gra absolutnie nie. Ogarnięcie, co duch chciał przekazać za pomocą wizji jest naprawdę trudne, podobnie jak wybór kart wizji przez ducha z ograniczonej na turę puli. Ale to ten poziom trudności, który nie frustruje, a dostarcza wspaniałej rozrywki, mnóstwa emocji i ogromnej satysfakcji 😅 Dwa dodatki ("Sekrety i kłamstwa" oraz "Ukryte znaki") dodają do i tak ogromnej już puli kart zupełnie nowe - a także nową kategorię, czyli motyw zbrodni. "Mysterium" ląduje na naszym stole przy każdej możliwej okazji i świetnie sprawdza się zarówno przy rozgrywce dwuosobowej, jak i zabawie w większym gronie! Uwielbiam i polecam - a moje zachwyty podzielają wszyscy, którym do tej pory pokazałam tę grę!