Dwie partie łącznie zagrałem. Pierwszą wspominam bardzo dobrze, bo udało się dolecieć „na koniec świata i jeszcze dalej” normalnie odpalił mi się Buzz Astral z Toy Story. Ale druga rozgrywka, no cóż... nie bardzo widzę w tej grze miejsce na negatywną interakcję typu „kapitan na początku zabiera wszystkie kostki, wysiada i radźcie sobie dalej sami”. Wolę jednak, gdy gra ma charakter family friendly i w takim rozdaniu sprawdza się imo najlepiej.

Jeśli w grze z przesłodkimi kotkami astronautami, ktokolwiek dopatrywał się będzie niesamowitej głębi, to nie tędy droga. A dlaczego? A dlatego, że zamysł stojący za tym tytułem, to fun, dużo sierści, włochate mordeczki, słodkie łaputki, a to wszystko okraszone 100% mechaniką push your luck. Taktyki w tej grze jest tyle co kot napłakał i dobrze, bo to nie gra o taktyce. To prosta turlanka, która świetnie się sprawdzi na domówki, spotkania rodzinne i dla nieplanszówkowiczów. Czemu w takim razie nam się podoba? Bo abstrahując od tematyki, daje masę śmiechu, radości i satysfakcji kiedy np. dolecimy w deep space. Gra jest cudownie wykonana. Mata jest strzałem w 10! Od momentu kiedy zagraliśmy w protopyt na Pyrkonie w 2023, wiedzieliśmy, że musimy ją mieć. MLEM to ten sam kaliber co np. Wędrujące Wieże i świetnie wpisuje się właśnie w tę kategorię.