Jejku jak mnie ta gra zauroczyła. To jeden z tych tytułów, w którym mamy słodkie pszczółki, piękne grafiki, no miód wylewa się z planszy, a pod tym skrywa się sprytna i wredna gierka :D Nie jest to tak proste jakby mogło się wydawać. Tury wymagają strategii, przemyślenia i sporej optymalizacji. Ale wynagradza nam to wszystko świetna oprawa, genialnie wykonane elementy (grałem w wersję deluxe) - żetony plastikowe, żywiczne odpowiedniki różnych rodzajów miodu, drewniany znacznik pierwszego gracza, który jest nabierakiem miodku, planszetki graczy no i cały system budowania swojego plastra/klastra. CUDO!

Jedna z pozycji, którą uwielbiam bardziej ze względu na wykonanie i estetykę, niż na sam gameplay. Jakość komponentów stoi na bardzo wysokim poziomie, kartony użyte do kafelków ula są grube i zdają się naprawdę dobrze zrobione i wytrzymałe. Miodki, które zbieramy to mistrzostwo świata, a same ilustracje są po prostu śliczne. Rozgrywka stoi jednak na równie wysokim poziomie, bardzo ciekawy i nietuzinkowy pomysł z kafelkami ula, sporo elementów strategii i zarządzania swoimi pszczołami. Tytuł zasługuje na duży plus.

Ach, ta gra jest tak przesłodka, jak miód, który w niej produkujemy... Miodny Bzyk to gra typu worker placement, w której mamy swoje pszczółki i wysyłamy je na jedno z sześciu pól. Euro rodzinne, poziom początkujący +. Nie jest banalne, bo trzeba trochę pokombinować. Grając podobało mi się, można mieć różne strategie, choć koniec końców każdy chce zrobić to samo. Trzeba zwracać uwagę na różne aspekty, należy układać kafelki w ulu, dobrze ustawić się na łące i idealnie wyczuć moment sprzedaży miodu. Cieszy mnie, że poza worker placementem mamy w grze inne mechaniki, czyni to z tej gry coś niebanalnego. Fajnie temat splata się z mechanikami. Ocena po 1 partii w 3 osoby. Czas gry = 76 min.