Bardzo podoba mi się ta gra wizualnie. Wszystko jest ze sobą spójne i stylizowane na stare, drewniane szachy. Karty są duże, pionki drewniane i pomalowane tak, że uroczo odbijają światło (od razu przypominają mi się polakierowane figury z szachów, które grałam w dzieciństwie). Co do rozgrywki to jest to przeciąganie liny. Gracze rywalizują na czterech polach o wygrane partie, a te partie przełożą się na wygraną całego meczu. Zasady są bardzo proste, ale sama rozgrywka pobudza szare komórki. Trzeba się zastanowić, czy chce się zdobyć przewagę, czy oddać tę partię, ale skorzystać ze zdolności karty i lepiej przygotować się do kolejnej potyczki. Wrażenia z rozgrywek na plus i Mecz stulecia podoba mi się bardziej, niż Syndykat zbrodni. Ocena po 6 partiach. Średni czas = 60 min.