Grand Austria Hotel to jedna z tych gier, na którą będziemy polować z drugiej ręki. Już po pierwszym zagraniu wiemy, że musi wylądować w naszej kolekcji. Krótka, ale intensywna gra euro i prowadzeniu hotelu z kawiarnią. W hotelu przyjmujemy gości, zatrudniamy wyspecjalizowanych pracowników, a przez cały czas dbamy, aby hotel przynosił chwałę cesarzowi. Jeśli popadniemy w jego niełaskę, ukarze nas dotkliwie, ale jeśli wybijemy się na tle innych, obsypie nas złotem. Gra ma krótką kołderkę, zmusza do optymalizacji i przemyślenia każdego ruchu. Nie da się zrobić wszystkiego, więc kluczem do zwycięstwa będzie gra pod cele. Nie możemy zapominać o torze cesarza, który może mocno odbić się na naszej punktacji (w obie strony). Wykonanie jest bardzo ładne, kolorowe, porządne. Jednakże widać tutaj upływ czasu - "ładność grafik" to kwestia gustu, ale już kostki to taka taniocha, że aż boli (sugerujemy wymiankę na lepsze). Instrukcja jest napisana dobrze, natomiast złączona jest na stałe z suplementem zawierającym opisy gości i pracowników, a po te będziemy (przynajmniej na początku) sięgać często. Lepszą opcją byłyby dwa oddzielne dokumenty. Pudełko cierpi na absolutny brak wypraski, także domyślnie zostają tylko woreczki strunowe. Mechanicznie to świetna sałatka punktowa, z różnymi możliwościami rozwoju, nastawiona jednak na wypełnianie celów - co kompletnie nie przeszkadza. Dzięki ich mnogości, tytuł będzie bardzo regrywalny. Tak samo, nie przemielimy w jednej rozgrywce zarówno talii gości jak i pracowników. Kolejny plusik. Ze względu na planszetki, gra zajmuje sporo miejsca na stole, ale zdecydowanie cieszy oko. Grand Austria Hotel wpada na naszą listę łowców.

Uciekałam i wzbraniałam się przed tą grą bardzo usilnie. Jednak w końcu dopadły mnie te okropne grafiki Klemensa Franza i ten, w moim odczuciu, mało ciekawy temat. Wiecie co? Żałuję, że zagrałam w Grand Austria Hotel tak późno. Czuć w tej grze starą szkołę, proste mechaniki, krótki czas gry... Z drugiej strony mamy nietypowy mechanizm siły akcji oraz masę kminienia i możliwości robienia "combosów". Proste, ale jakże genialne. Wciąż nie mogę przełknąć tematu i ilustracji, jednak gdy ktoś zaproponuje GAHa siądę do niego z nieukrywaną przyjemnością. Ocena po 1 partii w 4 osoby. Czas gry = 88 min.