Ziemia ma proste zasady, a partia w nią sprawia wrażenie przyjemnej łamigłówki, w której staramy się stworzyć jak najlepiej działający układ. Gracze wykonują swoje akcje równocześnie, dzięki czemu rozgrywka jest dynamiczna. Kart w grze jest ponad 300, przez co druga taka sama partia się nie powtórzy. Nie jestem zwolenniczką tłumaczenia zasad Ziemi, choć te są całkiem intuicyjne, to przez kilka pierwszych tur nowi gracze mogą mieć problem ze zrozumieniem ikonografii. Ta mi również sprawia niekiedy problemy. Na początku rozgrywki należy się zapoznać ze wszystkimi kartami celów, co również nie jest najprostszą rzeczą do ogarnięcia podczas pierwszych partii. Podczas rozgrywek nie zabraknie Wam również frustracji, gdy wymarzony rodzaj kart nie będzie chciał trafić na Waszą rękę, jednak można pogodzić się z występująca w Ziemi losowości. Plusem lub minusem, zależy jak, kto woli, może być znikoma interakcja między graczami. Jeśli jesteście zwolennikami pięknych przyrodniczych ilustracji to Ziemia może Was zainteresować.

Na początku miałem straszny mętlik w głowie przez tą dużą ilość ikon. Jednak po pierwszy turach już poczułem zamysł gry oraz jak budować swój silniczek. Gra na pewno dla osób które lubią główkować i szukać możliwości jak ulepszyć swoją "maszynę". Przez co widzę jedną ważną rzecz - bardzo duży przemiał kart. Co wiąże się z tym że bardzo łatwo ominąć coś co by polepszyło działanie naszego silniczka. Sam nie umiem dostosować się do przemielenia tylu informacji na raz. A tu co rundę praktycznie pojawiają się nowe karty. Nie mniej, podoba mi się! Temat bardzo drugo-planowy, wręcz nieistotny.