Dzikie Serengeti

Dla kogo? Przede wszystkim dla osób dla których wygląd ma znaczenie. Idealnie sprawdzi się na rodzinne rozgrywki albo spokojny wieczór we dwoje. Gra ma na tyle zasady, że dziecko w wieku wczesnoszkolny z pewnością da radę. Gra jest dość stołożerna. O co chodzi? Gracze wcielają się w fotografów, których zadaniem będzie zdobycie najatrakcyjniejszych kadrów zwierząt w ich naturalnych warunkach. Podstawową mechaniką gry jest workerplacment. Za pomocą akcji będziemy umieszczać zwierzęta na planszy, pozyskiwać zlecenia na kadry, a również przemieszczać już znajdujące się na planszy zwierzęta. Punkty zdobywamy za realizacje kadrów, ale również cele globalne. Wrażenia: Jestem totalnym gamoniem w tej grze. Nie widzę kadrów, nie umiem planować akcji i w ogóle mi nie idzie, ale mimo to ją lubię. Gra jest miła dla oka i traktuje ją raczej jako dodatek do spotkania towarzyskiego na pogaduchy niż tytuł na wieczór z planszówkami. Zasady są banalne i sama rozgrywka też nie jest szczególnie ambitna co nie jest wadą, a bardziej cechą. Z wad niestety pierwotna cena. Ja grę kupiłem grę na wyprzedaży, jednak w cenie Serengeti można kupić 2 albo nawet trzy inne abstrakty. Brakuje również jakiś twistów albo alternatywnych zasad rozgrywki, co nie zachęca do częstych powrotów. Wykonanie: No cóż. Karty i plansza są bardzo proste i czytelne. Żetony nie zachwycają, bo są mocno generyczne, ale potem dochodzimy do zwierzątek, które są naprawdę świetne. Zaskoczyło mnie jakie duże są figurki i jest ich naprawdę sporo. Do tego mamy dwa kartonowe drzewka, a w sprzedaży są jeszcze elementy premium - tak jakby komuś jeszcze zabrakło. Ocena w skali BGG 7/10 - gra jest bardzo spoko, ale nie jest to coś do czego będę często wracał. Niemniej rozgrywka jest miła i gdy ktoś zaproponuje nie odmówię,