Euro i worker placement z klimatem. Akcja gry toczy się w legendarnej krasnoludzkiej kopalni minerałów. Wcielamy się w jeden z czterech klanów rywalizujących ze sobą o większy urobek. Instrukcja do jednego przeczytania, a zasady do opanowania podczas pierwszej rozgrywki. Gra daje sporo regrywalności poprzez losowe karty projektów i wydarzeń, a także sporo rozkminiania podczas swoich 3 akcji na turę (bywa, że 2) oraz planowania z zapasem bo robotnicy po za sztygarem są z nami tylko na chwilę. Minusem może być wynikający z tego downtime. W instrukcji jest sporo tekstu fabularnego, mogło by być coś na kartach projektów i wydarzeń. Te drugie zmieniają się co turę. Rekompensatą za to są liczne easter eggi.

Po początkowych opisach brzmiało jak coś dla mnie – średniej wagi eurasek z fajnymi mechanikami. Podmienianie meepli z ręki z tymi na planszy, żeby odpalić akcje, a wskazane kolory mogą dać też bonus do akcji. Zbieranie zasobów, które wspólnymi siłami wyciągamy z kopalni – podoba mi się interakcja w tym mechanizmie, bo widzimy od razu ile ruchów wymaga wydobycie i co komu przy okazji dostarczymy. Stawianie pieców i podnoszenie poziomu ciepła, które też jest kosztem różnych akcji. I choć wszystko tu dobrze się zazębia, jest nad czym pomyśleć, tworząc sobie ciąg akcji, to jako całość, po dwóch partiach, jest dla mnie jedynie „ok.” To, że robimy trzy ruchy jednocześnie generuje downtime, ale ok., to też zależy od graczy i wprawy. Całe to zbieranie i mielenie zasobów ma jeden cel – płacenie za karty projektów, bo w zasadzie one są głównym dostarczycielem punktów. Jakoś ta liniowość działań i mało sposobów na punktowanie mnie zniechęciło do kolejnych partii.