Daitoshi

Dla kogo? Dla fanów euro średniej trudności z mechaniką euro z mechaniką rondla oraz poniekąd budowania silnika....a właściwie maszyny! 😃 W grze nie ma szczególnie dużo negatywnej interakcji, aczkolwiek można skutecznie komuś pokrzyżować plany zajmując akcje. Zasad nie jest dużo, jednak jest pare rzeczy o których można zapomnieć. Nie polecam dla młodszych graczy, bo mimo przyjemnej oprawy młodsi gracze mogą sie nudzić. Rozgrywka nawet w 4 osoby potrwa ok 2h(oczywiście o ile ktoś nie będzie zamulał). O co chodzi? Postęp na świecie pędzi, a maszyny parowe stają się coraz powszechniej używane. Budowa miast oraz rozwój nie podobają się jednak duchom natury, a ich gniew może mieć bardzo nieprzyjemne konsekwencje dla naszych działań. Musimy zatem umiejętnie balansować, aby nasz postęp nie odbił się nam czkawką. Jak wspomniałem Daitoshi to gra z mechaniką rondal. A w zasadzie nawet 3! jednym poruszamy się by wykonać jedna z akcji głównych. Pozostałe dwa dają nam bonusy, gdy uda nam się na nich poruszyć. Jakże każda z akcji głównych będzie na nas sprowadzać gniew jednego z duchów, a tym samym osłabiał naszą planszetkę graczy(Ach te konsekwencje). Rozwój jednak pozwoli nam ulepszyć nasze maszyny parowe, a także przeprowadzony w odpowieni sposób pozwoli nieco ugłaskać psotne duchy. Gra trwa tak długo, aż żetony jednego z rodzaju duchów nie spadną do odpowiedniego poziomu na planszy. Wtedy odpala nam sie punktacja końcowa, która zależna jest od tego ile duchów spadło z którego z torów oraz tego w jakich obszarach sie rozwijaliśmy np. Tor duchów wody daje nam punkty za ilość rodzajów duchów, których nie rozgniewaliśmy i karę za duchy rozgniewane. Wrażenia: Daitoshi to jeden z tych tytułów, który z każdą rozgrywką podoba mi się bardzo, chociaż jak dotąd zawsze zaczynałem grę bez jakiegokolwiek konkretnego planu. Licząc ze wyjdzie w praniu(tylko za pierwszym razem miałem plan....i przegrałem....😃) Gra fajnie sie toczy i mi osobiście nigdy się nie dłużyła nawet, gdy ktoś przy stole lekko zamulał. Bardzo podoba mi się motyw dobierania "karnych" żetonów duchów i to, że przez cały czas musimy mieć plan jak się ich pozbywać. Nie jestem jednak do końca pewien, czy wszystkie tory z których punktujemy są równo opłacalne i we wszystkich moich rozgrywkach miałem wrażenie, że niektórych rzeczy nie opłaca się robić. Możliwe jednak, że po prostu nie umiem w ten sposób planować, aby tory, których nie wybierał dały mi jakieś sensowne punkty. Wykonanie: Troche by sie przydał insert, bo w pudełku jest sporo dobra, ale to chyba charakterystyczne u tych twórców, bo w Bitoku jest identycznie. W gra jest kolorowa ale bardzo czytelna. Każdy z graczy otrzymuje dwustronną planszetkę i mamy akrylowe znaczniki surowców, także wykonanie jest zdecydowanie ponad przeciętne. No i ja jestem zachwycony ćmą sterowcem, na którą gapie się za każdym razem jakbym ją widział pierwszy raz.