Co nam siadło? Po pierwsze musimy zaznaczyć że Katedra znajduje się w naszej ścisłej topce eurasków, tuż za Scythe czy Brassem. W grze najbardziej spodobały nam się rzeczy takie jak: -duża ilość strategii do wyboru -niestandardowa mechanika poruszania kośćmi i rezerwowania segmentów katedry -"małe" kompaktowe pudełko wyładowane bo brzegi (np. tak jak w przypadku Najeźdźców ze Scytii) -wysoka jakość komponentów Co nas nie przekonało? Tak naprawdę praktycznie każda gra ma wady. W przypadku Czerwonej Katedry nie jest inaczej: -mało atrakcyjne ilustracje -mała ilość kart katedry (które ukazują w jaki sposób będziemy budować katedrę) - brak odczuwalnego klimatu (jak to bywa w euraskach) Myślę że jeszcze dłuuuugo będziemy grywać w Czerwona Katedra, bo grając w tą grę naprawdę ciężko się nudzić. My Katedrę wszystkim serdecznie polecamy, jako takiego średniej trudności euraska w małym opakowaniu, który jest naprawdę prześwietny!

Przyjemny mechanizm rondla. Zasady są dość proste, ale jest nad czym pokminić. Nie przytłacza ilością akcji do wykonania. Budujemy wieżyczki katedry tak, by wziąć sobie co lepsze i zdobyć przewagę nad przeciwnikiem. Gra w moim odczuciu nienachalnej urody, ale są i tacy, którym się podoba. Mimo estetyki, która nie każdemu przypadnie do gustu, jest to fajny, przyjemny eurasek, którego można rozegrać w jakąś godzinkę.