Klasyk. Po "x" rozgrywkach, grq staje się troszkę schematyczna, szczególnie w pierwszych posunięciach.. niestety, sekwencja napędzenia silnika musi się powtórzyć.. Niezależnie od setupu i lokacji miast. Ale potem już biegniemy w różnych kierunkach, w zależności od przyjętej strategii i aktualnej sytuacji na mapie. Bo to w sumie wyscig: gonimy jak najszybciej wystawić 15 domków w rzymskich prowincjach, mimo, że nie zawsze szybko znaczy najlepiej. Ale w zasadzie bonus za wystawienie domków, plus obecność w większości prowincji, plus różnorodność produkcji i liczba miast w wielkościach bezwzględnych pozwala celować w zwycięstwo. Obyśmy tylko zadbali o mnożniki z kart.. no właśnie. Concordia bowiem stanowi sympatyczny miks budowania i zarządzania talią, połączoną ze zbieraniem zestawów. Sprytne, zgrabne, proste (gdzie te gry, które miały trzy, czterostronnicowe instrukcja), regrywalne (losowanie bonusów, lokacji, liczne dodatki, jeśli ktoś się zaopatrzy zapewniają zmiennosc rozgrywce). I tylko ten mechaniczny rozruch.. ;) Ale mówiąc poważnie, gra daje radę. Stara ale jara, w zalewie nowości nadal trzyma fason. Mocna czwórka, połówka w plusiku za rzymski sznyt.. ja lubię!

Miałem duży problem z.oceną tej gry. Jest to już leciwy tytuł mający swoje lata i czuć to. Pomimo wydawanych kolejnych wersji ulepszanych i cyzelowanych graficznie, trzon mechaniczny pozostaje ten sam, a jest on dość męczący o skupia się właściwie na ciągłym dodawaniu, odejmowaniu, mnożeniu i przeliczaniu, co jest dość monotonne i męczące. Nie można odmówić grze wartości dydaktycznych i namacalnego klimatu okresu Zimnej Wojny. Gra raczej dla fanów historii nowoczesnej i matematycznego przeciągania liny. A zapomniałbym, fatalnie napisana instrukcja, wygląda jak kodeks karny.