Będąc jednym z głównych powodów, dla których w nowoczesnych planszówkach tak dba się o mechaniki ograniczające losowość i balansujące rozgrywkę, Catan nic sobie nie robi z takich fanaberii. Tyle będziesz miał surowców, ile sobie wyturlasz. Tyle będą warte, za ile ktoś się z tobą wymieni. A jak już sobie nazbierasz na drogi i miasto, to przyjdą złodzieje i cię skroją z towaru. Catan wywodzi się z prehistorycznych czasów, kiedy był najlepszym, co mogło cię spotkać na stole i podobnie jak dinozaury w popkulturze, przetrwał zagładę swojego gatunku żywiąc się nostalgią.

Pierwszy raz w osadników zagrałem już dobre kilka lat temu. Gra wykonana dość starannie,zamiast jakiś drewnianych znaczników mamy tu figurki prezentujące osady, miasta i drogi. W rozgrywce bardzo ważny jest początek - wybór miejsca gdzie wybudujemy nasze osady. Jeżeli nie popełnimy większych błędów powinniśmy być "obecni " w całej grze. Ale jezeli pozycję wyjściową mamy średnią, gra często będzie nas denerwować, ponieważ cieżko będzie dogonić tych z przodu. Przy trzech osobach gra się najlepiej, ale idzie odczuć, że na planszy jest dość ciasno przez co na prawdet trudno się rozbudowywać. Nie pomaga w tym za bardzo losowość, która w tej grze jest dość spora - to od kości zależy jakie surowce dostaniemy... Grę oceniam jednak na plus, ponieważ twórcy dodając karty rozwoju wprowadzili pewien balans dla powyższych minusów. Po kilku grach i zebraniu odpowiedniego doświadczenia grać się będzie łatwiej.

Gra, która obrosła swego rodzaju legendą i jest często przywoływana jako jedna z najlepszych planszówek (przynajmniej dla początkujących). Ja niestety jestem grą bardzo zawiedziony - co prawda zasady są przejrzyste i faktycznie można poczuć nutkę rywalizacji, ale bardzo silna losowość sprawia, że czasem przez kilka tur nie można zrobić zupełnie niczego, oprócz obserwowania tego, jak konkurenci się rozwijają. Być może ten problem rozwiązują w jakiś sposób dodatki, ale wolałbym, żeby już podstawa była przyjemna w każdej rozgrywce.

I Ty możesz zostać Osadnikiem, czyli kilka słów o „Osadnikach z Catanu” Jeśli masz wolny wieczór, a w twych pieleszach przebywa 3-4 domowników lub przyjaciele postanowili Cię nawiedzić, a tak jak Ty lubią planszówki - to są to dobre przesłanki by sięgnąć na półkę i rozłożyć planszę do 'Osadników z Catanu'. Piękna grafika kart i planszy, zachęca by na najbliższą godzinkę oddać się planowaniu, analizowaniu, budowaniu i intensywnej wymianie handlowej z innymi graczami i bankiem. Proste i przejrzyste zasady, podręczne ściągawki dotyczące ilości surowców do wykonania konkretnej czynności (budowa drogi, osady, miasta, możliwość rozwoju) pozwalają cieszyć się z rozrywki zarówno początkującym graczom, jak i starym wygom :) Duża losowość wynikająca z konieczności rzutu kośćmi w celu wykonania ruchu oraz możliwość losowego umieszczenia kafelków z krainami sprawia, że każda rozgrywka jest nieco inna, różni się dynamiką. Gracze mają możliwość zdobycia również dodatkowych punktów za najdłuższą drogę i za zdobyte karty rycerzy (Najwyższa władza rycerska), które znaleźć można wśród kart rozwoju, jak również za karty postępu i karty punktów zwycięstwa. Sporo zawirowań wprowadza również złodziej, czający się na pustyni, który wkracza do gry gdy wypadnie siedem oczek. Nie dość, że może nam zablokować nasze najbardziej dochodowe krainy, to może czyhać na nasze surowce – jeśli na ręce mamy ich więcej niż 7 połowę oddajemy do banku - dlatego warto inwestować w rozwój swoich włości lub rozwój. Wszystkie strategie i pertraktacje handlowe, kończą się, gdy jeden z graczy uzyska 10 lub więcej punktów zwycięstwa. Gdy jednak poczujemy, że fajnie byłoby zrobić coś więcej, zawsze można sięgnąć po bogatą gamę dodatków m.in.: ‘Żeglarze’, ‘Miasta i Rycerze’, ‘Kupcy i Barbarzyńcy’, ‘Morskie legendy’ czy ‘Skarby, smoki i odkrywcy’. Gra warta polecenia, znakomity pomysł na prezent. :)