Gdy usłyszałem o wznowieniu kultowego tytułu Wallace'a, akurat pochłaniałem któryś sezon Peaky Blinders na Netfliksie. Dzięki temu byłem jedną z nielicznych osób w moim planszowym towarzystwie, które potrafiły bezbłędnie wymówić podtytuł "Lancashire"... i jedyną, która napaliła się tak bardzo, że nie wytrzymała do polskiej premiery, tylko zakupiła grę w angielskiej wersji językowej. Długo biłem się z myślami, czy wybrać tę, czy może jednak Birmingham. W końcu jednak zdecydowałem i nie żałuję. Już po dwóch rozgrywkach wiedziałem, że do Lancashire nie trzeba mnie będzie namawiać i zawsze chętnie wyciągnę ją na stół. Po kilkunastu rozgrywkach i dwukrotnym zagraniu w Birmingham mogę potwierdzić – Brass: Lancashire to jedno z najlepszych euro, w jakie grałem. Wszystko pięknie działa, każdą decyzję trzeba przemyśleć, a stosunkowo niewielką losowość (dociąg kart) traktuję jak zarządzanie kryzysowe – chcesz rozwijać szlaki handlowe? Musisz więc wiedzieć, jak radzić sobie z utrudnieniami. Brass: Lancashire jest grą bardzo sprawną, downtime zdarza się sporadycznie nawet przy pełnym składzie, a satysfakcja ze zbudowania właściwych połączeń owocujących sprzedażą bawełny, postawieniem stoczni czy innego wysoko punktującego budynku jest wyjątkowo odczuwalna. Co więcej, Brass rewelacyjnie się skaluje. Odnoszę wrażenie, że często gry tego typu w dwie osoby oferują nieco okrojone wrażenia, tutaj takiego odczucia nie miałem. Gra w 2, 3 i 4 osoby jest tak samo satysfakcjonująca. Dwie rzeczy przeszkadzają mi w wystawieniu maksymalnej noty. Mniej ważną z nich jest brak możliwości zagrania w 5 osób (6 mogłoby już być przesadą, ale myślę, że 5 byłoby akurat). Istotną wadą dla mnie jest mocno losowa (to drugi losowy element w tej grze) sprzedaż bawełny na odległych rynkach ("distant cotton market" w angielskiej wersji). Możemy sobie wszystko pięknie przygotować tylko po to, by na końcu odwrócić nie ten kafelek, co trzeba, i... cały wysiłek jak krew w piach. Z jednej strony ten element każe zwracać uwagę na rynki (im więcej na nich handlujemy, tym większe ryzyko, że kolejna transakcja się nie uda), z drugiej jednak wystarczy mieć pecha i wyciągnąć kafelek -4, by zablokować rynek na wczesnym etapie gry. Jest to na szczęście jedynie szczypta dziegciu w całej miodosytni, jaką jest Brass. Polecam!