Niby nic odkrywczego, trochę worker placementu, trochę area majority, trochę zarządzania surowcami i mamy grę, w którą gra się naprawdę dobrze. Najbardziej podoba mi się zastosowanie kostek jako znaczników wszystkiego zależnie od tego na jakiej ściance się je ustawi, bardzo wygodne rozwiązanie. Dodatkowo odkrywanie nowych technologii zapewnia dreszczyk emocji podobny do odkrywania nowego pola w Arnaku, bardzo przyjemne. Area control w euro to nie mój konik, ale tutaj jest ono nieinwazyjne i nie tracimy jednostek gdy przeciwnik skolonizuje planetę, na której byliśmy. Dzięki temu zachowując aspekt przeciągania liny, nie musimy się specjalnie stresować, że gdy na chwilę przestaniemy się skupiać na tej części planszy, to ktoś zniszczy całą naszą pracę. Na minus niezbyt odczuwalna asymetria frakcji, mimo że jest ich tylko 4 (a na dwie osoby 3) i twórcy mogli bardziej zaszaleć. Powtarzalne po kilku partiach cele końcowe rozgrywki. No i największa wada...od razu widać, że to gra Rio Grande. Jest brzydka, grafik praktycznie brak, przez całą grę patrzymy jedynie na tekst na kartach, na pewno trudno będzie sprawić, żeby ktoś kupił tę grę oczami. Ja angielską kopię puściłem w świat, ale czekam na wydanie polskie, żeby znowu zagościła w kolekcji. Polecam.

Bardzo prosta struktura rozgrywki. W zasadzie podstawą rozgrywki jest wybór jednej z dostępnych akcji - będącej wariacją kilku podstawowych rzeczy: odkrywanie nowych akcji (technologii), generowanie i optymalizacja produkcji zasobów (ruda, ludzie, statki o 4 poziomach mocy), przemieszczanie statków i kolonizowanie planet, czy pewnego miksu pozostały. Całość gry, to natomiast zarządzanie zasobami i wyścig po nowe technologie (udostępniające nowe akcje) i/lub kolonizacje planet (usprawniającą produkcję zasobów) z podstawowym mechanizmem area control. Ze względu na prostotę rozgrywki, pierwszy kontakt z grą sprowadza się do konieczności poznaniu kilku kluczowych, dość czytelnych, ikon i samej organizacji tury (3 kroki - akcja, produkcja, osiągnięcia). Tutaj warto wspomnieć, iż cała szata graficzna jest bardzo ascetyczna, a elementy związane z akcjami wyglądają, jak przygotowane w Excelu. Niestety jakość wykonania komponentów kartonowych nie jest najlepsza - choć gra nadrabia to super kosteczkami, którymi akurat nie rzucamy, ale którymi przekręcanie i układanie jest bardzo satysfakcjonujące. Niemniej, cała rozgrywka jest bardzo dynamiczna i spójna. Warto podkreślić, że nie ma tutaj żadnej punkcji w trakcie samej gry ("na żywo" punktów zwycięstwa) - wszystko podliczane jest w tabelkach po zakończonej rozgrywce. W skrócie, liczy się finalny wynik przedsiębiorstwa, a nie pośrednie sukcesy. Pewien niedosyt jest z mocno ograniczonych możliwości samych statków i eksploracji kosmosu. Mamy tutaj jedynie 4 kolonizowalne planety (uzupełnianie z kart), 4 stałe dodatkowe planety i przestrzeń kosmiczna. Niestety nie ma walki, nie ma eliminowania statków konkurencji, a skolonizowane planety usuwane są z gry, jako trofea kolonizatora.