Oceniam grę na obiektywne 3. Subiektywne 2,5. Po rozłożeniu na stole prezentuje się świetnie! Komponenty są solidne, a oprawa graficzna przyciąga uwagę. Sam pomysł na mechanikę jest oryginalny, a instrukcja napisana bardzo zrozumiale, co jest tu dużym plusem. Niestety podczas rozgrywki pojawiło się u mnie uczucie przerostu formy nad treścią. Motyw voodoo jest raczej powierzchowny i nie łączy się dobrze z mechaniką. Gra bywa monotonna, a my sami sięgnęliśmy po zasady domowe, by ją trochę „podkręcić”. Regrywalność jest umiarkowana. Choć układ kości zmienia się co partię, to nie wpływa to znacząco na przebieg gry. Klasy postaci są teoretycznie asymetryczne, ale w praktyce wszyscy mogą robić to samo. Na szczęście autorzy dorzucili warianty rozgrywki o różnym poziomie trudności, co trochę ratuje ten tytuł. Na plus trzeba też zaliczyć bardzo dobry balans rozgrywki. Żadna strategia nie dominuje, co daje równe szanse. Oceniam grę na obiektywne 3, a subiektywne 2,5. Baron Voodoo wygląda świetnie i ma ciekawy pomysł, ale rozgrywka nie do końca satysfakcjonuje. To ładna, poprawna gra, która może sprawdzić się jako urozmaicenie kolekcji, ale raczej nie zostanie jej gwiazdą.