Azul nieustannie konkuruje u mnie o pierwsze miejsce z Letnim Pawilonem. Jest to bardzo przyjemny abstrakt o prostych zasadach. Działa dobrze zarówno na dwie jak i na cztery osoby. Gra ma pewien element losowości ale bez dobrego zaplanowania ruchów ciężko jest wygrać. Duża regrywalność i przyjemność z układania wzorów gwarantowana. Gra często wraca u mnie na stół. Jest też pierwszą o której myślę, żeby pokazać osobom, które chcą zagłębić się w świat planszówek.

Proste, satysfakcjonujące, rodzinne, ale jednak dające dużo zabawy. W temacie samej gry, wykonanie zasługuje na duży plus - klocki, płytki czy jakkolwiek inaczej by je określić, dobrze leżą w dłoni i miło się je rozkłada. Podstawowa plansza (bez awersu) jest...niestety niezadowalająca. Przydaje się tylko przy 1ej partii albo może z nowymi graczami w celu intra. Gdyby nie druga strona, myślę, że gra w zasadzie była przehypeowana i polegałaby w zasadzie na wygrywaniu tylko tego gracza, który jest pierwszy. Ok, losowe układanie na markecie to może lekko zmieniać, ale nieznacznie. Mam jeden zarzut - tor punktacji, mógłby być no. pogłębiony lub ażurowy lub podwójną płytką - ponieważ nawet jeśli gracie aktualnie na nie chyboczącym się stole, nadal przy jakimś uderzeniu, kopnięciu w nogę stołu itp. znacznik punktacji nigdy nie zostaje na miejscu. Ten "defekt" próbowano załatwić dodatkiem...SPOILER> mega kiesko zrobionym. Rekomenduję>Rozszerzenia z jokerem lub inną planszą urozmaici przyszłe rozgrywki i wydłuży fun z gry.

Gra, która moim zdaniem powinna być w każdym domu :) To gra logiczna, w której dobieramy kafelki i układamy na swojej planszy tak, aby zdobyć najwięcej punktów. Zasady są bardzo proste, a gra jest przepięknie wydana. Świetny prezent dla każdego, mogą w nią grać zarówno dzieci jak i dorośli, w tym oczywiście dziadkowie i babcie :) Na koniec dodam, że to pierwsza, oryginalna wersja Azula i moim zdaniem najlepsza.