Prosta gra logiczno-abstrakcyjna. Nie zapewnia niesamowitych emocji, wręcz przeciwnie - uspokaja i wycisza. No, może dopóki nie zaczniemy tłuc spadających płytek. Mnie osobiście zachwyca jakość wykonania. Płytki, które układamy nie dość, że są pięknie ozdobione, to bardzo przyjemnie trzyma się je w dłoni. Gra na luźny wieczór z rodziną, choć nieprędko już chyba trafi na stół odkąd pojawiła się Kaskadia ;)

Kolejna gra, którą lubię i ja i koi rodzice! Mamy za sobą dopiero kilak rozgrywek, ale urzekła nas prosta (ale nie prostacka!) formuła gry. Świetne w Azulu jest również to, że mimo że na początku się nie wydaje to daje on szanse na negatywną interakcję - zwłaszcza w ostatniej fazie dobierania kafelek z warsztatów! Estetyka gry również mi się podoba, azulowe kafelki są śliczne, ale obawiam się, że niestety po wielu rozgrywkach się porysują (ale cóż zużycie znaczy, że gra przypadła do gustu i wiele razy po nią sięgano xD). Polecam tym, którzy lubią gry logiczne, ale zaznaczam przy tym, że Azul nie jest szczególnie trudną grą, więc dla wprawionych graczy może być zbyt łatwa.