Azul: Letni pawilon podoba mi się najbardziej, może przez inny kształt kafelków, przez wiele możliwości ich pozyskiwania lub wprowadzenie koloru atutowego. Zakładam, że wszystkie te składowe wpłynęły na to, że jest to na prawdę udana kolejna część tak lubianej serii. Jeżeli nie graliście jeszcze w Azula, to warto go poznać. Trzecia część nie jest bardzo skomplikowana, więc początkujący planszówkowicze również sobie poradzą, a możliwość kombinowania i analizowania dostarcza oczekiwanej satysfakcji. Letni pawilon to również dobry wybór dla osób lubiących pogłówkować, ale i ceniących sobie piękno i estetykę w grach. ~ Edyta

Wydaje mi się nieco trudniejszy od pierwszego Azula, ale spokojnie poradzą sobie osoby, które dopiero zaczynają przygodę z nowoczesnymi planszówkami. Nadal trzyma poziom jeśli chodzi o wykonanie, ma ładne i miłe w dotyku płytki oraz dobrej jakości plansze. Jeśli chodzi o rozgrywkę, to dobieramy płytki podobnie jak w Azulu. Natomiast w tej edycji jest 6 rund, do których przyporządkowane są kolory atutowe (są takimi jokerami). Płytki nie kładziemy od razu na swoją planszę tylko obok niej, a dopiero w fazie układania umieszczamy je na planszetce. Czy ta wersja Azula jest lepsza od pierwszego? Ciężko mi na to pytanie odpowiedzieć, mam ochotę wracać do obu w podobnym stopniu.