Nie ma to jak być na szczycie feudalnej drabiny, a wszyscy muszą robić na ciebie, całkiem jak w korpo. W Architektach mam do dyspozycji brygadę dwudziestu pracowitych mepli, których pracoholizm mogę eksploatować do woli, bo nie wynaleziono jeszcze kodeksu pracy. Robotnik będzie zajmował wyznaczone pole, aż go jakaś siła z niego przemocą nie wydrze. Im więcej moich pracowników na danym obszarze, tym wydajniej sobie poczynają. Sęk w tym, że konkurencja czycha na okazję, żeby moje zasoby ludzkie zaaresztować. Mogę odpłacić im pięknym za nadobne także ogołacając intratną miejscówkę z siły roboczej. Mechanika podbierania z pola mepli własnych i cudzych kapitalnie reguluje rytm gry. Wcześniej czy później każdy wystrzela się z mepli albo kasy i będzie musiał szukać sposobu na reset stanu swojego HR. Ten myk dodaje sporo pieprzu do planszowego mepel managementu.

Póki co jest to jedyny przedstawiciel Zachodniego Królestwa na mojej półce, i wg wielu źródeł "najprostszy" z całego tryptyku, niemniej jednak bardzo lubię ten tytuł. Podczas pierwszej rozgrywki ilość zasad może przytłoczyć ale dość szybko można je przyswoić. Na dowód mogę dodać, że kilka razy grałem z 8-letnim synem, któremu tylko na początku podpowiadałem ruchy. W następnych rozgrywkach świetnie sobie radził bez moich rad i uwag :-) A sama gra jest typową grą z mechaniką umieszczania pracowników, zbieramy zasoby aby nabyć inne zasoby aby budować katedrę oraz budynki - w końcu wchodzimy w buty architekta. W grze można obrać drogę prawego inżyniera, który postępuje wg zasad moralnych albo takiego, który woli iść w kierunku szemranych interesów jako środek to osiągnięcia celu. Obie strategie mają swoje dobre i złe strony, także wybór stoi po stronie gracza. Gra bardzo ładnie wydana, szczególnie spodoba się osobom, którym nie przeszkadza dość charakterystyczna kreska autora rysunków czyli Mihajlo Dimitrevskiego. Zdecydowanie polecam.