Apogee

Ciekawa minimalistyczna gra optymalizacyjna o wystrzeliwaniu rakiet w kosmos. Poczuj się jak Elon Musk! Gra niby jest minimalistyczna, ale przy okazji bardzo estetyczna i ładnie wydana. Oprócz planszetek graczy i kilku kostek mamy po prosto sporo kart, w tym "banknotów". Oszczędne szkice portretów i blueprinty schematów części rakiet, zamiast krzykliwych kolorowych obrazków, budują jednak interesujący i dość wysmakowany klimat gry. Gra ma trochę mikro-zasad dotyczących niektórych kart, ale wszystko jest porządnie opisane w instrukcji. Sama instrukcja, mimo że po angielsku napisana jest w sposób bardzo przystępny, logiczny i poukładany, dokładnie wyjaśniając dość prosty jednak schemat rozgrywki. Pudełkowe 7+ trochę na wyrost - chyba, że dziecko dobrze czyta po angielsku, nie wszystko da się mu tu wytłumaczyć czy przeczytać, bo jest trochę "hidden movement" - zagrań wykonywanych w ukryciu przed innymi graczami. Generalnie jest to głównie wyścig, w to, kto pierwszy z sukcesem wystrzeli wymagane scenariuszem rakiety o zadanych parametrach, ale główna mechanika to w mojej opinii, jednak zarządzanie ręką kart i optymalizacja silniczka - a w tym przypadku nawet dosłownie, bo sprawność rakiety (stosunek masy do osiąganej siły ciągu) ma kluczowe znaczenie dla powodzenia misji kosmicznej. Możemy się trochę poczuć jak dyrektor poważnej agencji kosmicznej, a misje o rosnącej złożoności stawiają coraz ciekawsze wyzwania. Gra może trwać od kilkunastu minut do paru godzin, zależnie od liczby graczy i wybranego scenariusza. Ogólnie gra jest bardzo prosta i umowna od strony mechanicznej, to nie jest żadne On Mars, symulator lotu samolotem czy nawet Terraformacja Marsa. Ale tematyka robi swoje. Dla mnie, jako lekki tytuł do rozłożenia w kilka minut i zagrania gdzieś w godzinkę, idealna, bo szybko się tłumaczy i prosto gra, a wszystkie zasady logicznie wynikają z tematyki oraz są w sporej części zawarte na komponentach.