Druga, obok Neuroshimy Hex, z moich ulubionych dwuosobówek (tu, w przeciwieństwie do Hexa, jeszcze udaje mi się zwykle ograć żonę ;)). Wspaniała adaptacja 7 Cudów Świata dla tych, którzy zwykle grają w duecie... no i dla tych, którzy potrafią się pogubić w drafcie kart. Prostota zasad, eleganckość projektu i szybkość rozgrywki to najjaśniejsze punkty Pojedynku. Podstawą są tu zbieranie zestawów, pozyskiwanie bonusów, rywalizacja o karty, szukanie powiązań między nimi i optymalizacja kosztów, ale jest to dodatkowo urozmaicone wkomponowaniem w grę dwóch alternatywnych warunków zwycięstwa, przez co musimy przykładać o wiele większą uwagę do poczynań oponenta, niż tylko poprzez obserwowanie jego działań w obszarze wspólnego układu kart. Modyfikowanie dostępności kart tak, by te najbardziej wartościowe mogły trafić do naszego tableau to nie wszystko, tym bardziej że druga osoba, rozwijając swoje imperium, może manipulować kosztem tych kart. A żeby to jeszcze była jedyna okazja do podkładania świni... ;) Jednocześnie wszystko to działa bardzo płynnie, a każda rozgrywka jest inna już na samym etapie dobierania kart do niej, gdyż za każdym razem kilka z nich ląduje z powrotem w pudełku, a z tych wybranych do gry nie wszystkie są jawne od razu... Niestety, czasem przetasowanie i rozłożenie kart prowadzi do powstania sytuacji, gdzie któryś z graczy niejako straci dostęp do większej liczby co bardziej wartościowych kart, które bezproblemowo trafią do jego przeciwnika. Zwykle nie przesądza to definitywnie o wyniku gry, choć potrafi irytować. W tym wypadku z odsieczą przybywa dodatek do gry - Panteon, który umożliwia rozegranie tury gracza bez dotykania układu kart - jakkolwiek jest to opcjonalne rozszerzenie gry, która i bez dodatku jest znakomita, tak jego implementacja powoduje, że do oceny gry spokojnie dorzuciłbym jeszcze pół gwiazdki. ;)