„ 51. Stan master set”, czyli pasjans post-apo. Plusy: 1. Proste zasady 2. Instrukcja 3. Grafiki 4. Drewniane znaczniki 5. Klimat 6. Regrywalność 7. Wariant solo 8. Mechanika 9. Dodatki w komplecie Minusy: 1. Cienkie karty 2. Ograniczone możliwości interakcji „ 51. Stan master set” to bardzo przyjemny „pasjans” w klimacie postapokaliptycznym. Rozgrywka jest dynamiczna i się nie dłuży. Interakcja między graczami ogranicza się do rabowania lokacji a szkoda, bo można by pokusić się o jeszcze kilka możliwości dokopania przeciwnikowi. W grze mamy sporo możliwości „ruchu” (każdą kartę można zagrać na 3 sposoby) i kilka dróg do zwycięstwa. Dodatki urozmaicają rozgrywkę i podnoszą regrywalność. Polecam 8/10

51. Stan to jedna z moich ulubionych karcianek z mechaniką budowania silniczka. Strasznie lubię klimaty postapokalipsy i wobec tego oprawa graficzna kart i elementów gry bardzo mi pasuje. Mam w tej chwili podstawkę ze wszystkimi dodatkami i daje to mnóstwo fajnej zabawy. Podoba mi się koncepcja, że zawsze dodaje się do podstawki tylko jeden dodatek, bo dzięki temu gra nigdy nie staje się przekombinowana i nadal jako tako można zagrać z mniej zaawansowanymi graczami (choć tak na prawdę dla mniej początkujących raczej bym poleciała spróbowanie najpierw Królestw Północy). W grze jest ciut interakcji, jeśli ktoś się uprze, ale powiem szczerze, że jak dla mnie mogłoby jej w ogóle nie być. I tak najbardziej skupiam się na rozbudowie mojej frakcji, a nie najeżdżaniu cudzych. Wiele razy też grałam w nią solo i polecam ją dla graczy solo. Dodatkowe zasady są bardzo proste, a miodność dalej ta sama. Nie sądzę, żebym kiedykolwiek pozbyła się tej gry z mojej kolekcji. Dla mnie to już jest klasyk gier karcianych.