Pierwsza gra w której poczułem frajdę z rozgrywki solo i zrozumiałem że gry kooperacyjne doskonale się do tego nadają i zarazem pierwsza gra z tak dużą ilością plastiku, w mojej kolekcji. Kiedyś czytałem czyjąś opinie, że gra jest słaba, i wie to, bo rozegrał ponad 100 potyczek... SERIO?! Owszem, właściwie robi się wciąż to samo ale na różnych planszach i pomaga w urozmaiceniu nich, znienawidzona przez wielu losowość rzutów kośćmi i doboru kart. Na początku, najbardziej bolał mnie jednak brak jakiejkolwiek fabuły i zarysu charakterów ocalałych, jednak okazało się to zaletą - za każdym razem można samemu tworzyć nową historię i bohaterów, chyba troszkę jak w rpg-ach (niestety nigdy w te nie grałem). Odradzam rozgrywkę w więcej niż 3 graczy. Gra jest też łatwa (elastyczna) w modyfikacji zasad, również z dodatkami, - Zawsze można jakieś karty ująć kiedy jest za trudno, lub dołożyć kiedy wydaje się zbyt łatwa. Wiadomo, żaden to ambitny, czy skomplikowany tytuł ale przyjemnie się siecze zombiaki (mnóstwo figurek), do tego jakaś klimatyczna muzyczka w tle (z baldur gate, fallouta czy jakiś rock z lat 90) i jest git. Polecam, pomimo że to nie modne heh, -Pozdrawiam ocalałych!

Zombiecide -Gra typu- jedni ją kochają drudzy nienawidzą, fajny klimat, mnóstwo elementów i niesamowita regrywalność. Niestety osoby podatne na sterowanie przez innych będą tylko biernie oglądać rozgrywkę, ale to domena wszystkich tego typu tytułów. Z drugiej strony ma przez to niski próg wejścia bo możemy zawsze komuś doradzać. Właśnie – narady przy stole w czasie okrążenia to niesamowita zabawa. To gra w której możemy szybko wyjaśnić podstawowe mechanizmy rozgrywki a jednocześnie daje pole do popisu starym wyjadaczom . Polecam.