Gra zdecydowanie zasłużyła na swoje pozytywne opinie i zebrane nagrody, choć wydaje mi się, że jej sukces w dużej mierze jest zasługą świetnego pierwszego wrażenia, jakie Arnak wywiera na graczach po rozłożeniu na stole. Przepiękna, ogromna plansza, cieszące oko ilustracje na kartach oraz niesamowicie klimatyczne znaczniki surowców (groty, tabliczki, kryształy) - wszystko to sprawia, że Wyspa nas wciąga i pochłania. O ile zasady są proste, o tyle sama rozgrywka - o wiele bardziej wymagająca. Do wykonania mamy mnóstwo dostępnych akcji, a niezbędnych zasobów tak mało! Od samego początku pojawia się więc syndrom zbyt krótkiej kołderki. Umiejętność planowania wprzód i oszczędnego zarządzania surowcami jest niezbędna, żeby przetrwać na tej Wyspie. Ta mnogość możliwych decyzji i dróg do zwycięstwa (eksplorować? kupić kartę? rozwijać tor badań?) sprawia jednak, że ten rajski klimat, który nas wciągnął, zostaje gdzieś w tle, a rozgrywka nabiera kształt wyrachowanej, chłodnej kalkulacji. Gracze, podobnie jak eksploratorzy Wyspy, będą potrzebować sporo wody, bo z ruchu na ruch, z akcji na akcję robi się coraz bardziej sucho. Arnak to po prostu przepięknie wydane euro pełną gębą.