Nie mam wielu gier ocenionych 10/10, a ta gra jest jedną z nich. To jedna z najbardziej immersyjnych gier, w jakie grałem. Jeżeli ktoś lubi i zna prozę Tolkiena, to każda rozgrywka będzie powrotem do tego tekstu. Mechaniki są przemyślane i idealnie nawiązują do tekstu źródłowego. Jeżeli jednak miałbym grać bez znajomości Władcy Pierścieni, pewnie wkurzała by mnie losowość podczas bitew. Ale to byłby jedyny zarzut. Konstrukcja rundy prosta, ale mnogość elementów i mikrozasad powoduje, że dopiero po kilku rozgrywkach wiesz, co robisz. Nie przeszkadza to jednak cieszyć się podczas czytania tekstu każdej karty. Jeżeli ktoś lubi uniwersum i nie przeraża go poziom trudności, to naprawdę nie wiem, czy można wybrać lepiej. Zasłużona wysoka ocena, zarówno na bgg jak i na planszeo.

Klimat, klimat, klimat. Odwzorowanie LOTR na planszy idealne. Gra ciężka, dużo reguł, ale jak sie juz "wgramy" to leci. Gry wojenne nie są moim ulubionym typem gier planszowych, ale w WoP zagram jak czas pozwoli. Niestety czas rozgrywki - ponad 3h - jest minusem. Jeśli nie będziemy często grać to dochodzi czas odświeżania reguł. Dla fanów WP pozycja obowiazkowa! 🧙‍♂️💍🔥 Partia po roku czasu przebywania na półce, daje odczucia jak pierwsza partia w tę grę, zasad mnóstwo z różnymi wyjątkami.

Epicka rozgrywka w świecie Tolkiena, gwarantująca nam przeżycia niczym z filmów. Jeden z graczy staje po stronie wolnych ludów i drużyny pierścienia, której zadaniem będzie zniszczyć jedyny pierścień przekradając się do samej góry przeznaczenia. Wyprawa ta jest pełna niebezpieczeństw i im więcej kompanów tym łatwiej jest wyjść z tarapatów, ale każdy z bohaterów jest na wagę złota, jeśli zasili szeregi armii wolnych ludów i spróbuje zdobyć twierdze wroga. Drugi z graczy rozlewa się po całej planszy jednostkami mroku mając na swym podorędziu jednostki z Mordoru czy Isengardu a także Nazgule, które nie ustają w poszukiwaniu pierścienia. Jedyny problem to taki, że nasze akcje, jakie możemy robić determinują trochę kości, walki również są nimi rozstrzygane. Oczywiście dowódcy mają przerzuty, podczas bitwy zagrywamy też karty, ale łut szczęścia też może okazać się nieocenioną pomocą. Ale to ameri trash, więc nie ma co się temu dziwić. Bardziej mnie tu dziwi, że czasem musimy paść ofiarą napaści, żeby dopiero móc wypowiedzieć walkę Rohanem czy Gondorem. Nie zmienia to jednak faktu, że jest to wybitna dwuosobówka na kilka wspaniale spędzonych godzin.