Wiedźma Skała wprowadzi Cię w stan FLOW czyli poczujesz absolutne zaangażowanie się w wykonywanie ruchów na planszy, stan niezakłóconej radości i uskrzydlenia. To doznanie pomiędzy euforią a głęboką satysfakcją, któremu towarzyszy utrata poczucia czasu i całkowita wolność od lęku. Może to wpływ czarów albo dobrze przemyślanej mechaniki układania kafelków akcji, które w odpowiednich konfiguracjach pomnażają ilość zagranych akcji. Zupełnie nie rozumiem sensu używania parawanów przecież ta gra łagodzi obyczaje. Tu nie wbijamy sobie szpilek a płyniemy z nurtem i bierzemy co los daje. Ten ślepy los a właściwie ślepy dociąg kafelków za parawan to mały zarzut co do samej gry. Los może sprawić że któraś z pięciu akcji w danej chwili jest niedostępna a punktowanie na różczce troche sugeruje co warto zrobić w pierwszej kolejności by przysporzyć bonusowych punktów. Przydałby się modularny tor na różczce, oj przydał. To jedyne minusiki jakie zauważyłem a reszta czyli flow, wykonanie i cena tylko na plus.

"Gracz: - Co będzie, jak dołożę ten kafelek o tutaj? Dostanę trzy akcje różdżki, cztery kryształu, odblokuje sobie dwie akcje wiedźmy, czym zgarnę kartę zwoju i jeszcze zbuduję połączenie. Albo położę kafelek o tam, bo ciekaw jestem, co z tego wyjdzie. Gra: -LOL! Ja też!" Wiedźmia Skała to taka kniziowa sałatka punktowa. Właściwie to nawet więcej w tym daniu kuchni włoskiej niż niemieckiej. Bardziej nawet minestrone niż salat. Rękę herr doktora widać po kładzeniu kafelków rodem z Geniusza do wiedźmiego kociołka, podczas gdy za całą resztę obwiniałbym signore Chiacchierę. Wiedźmia Skała całkowicie pozbawiona jest matematycznej powściągliwości. Niedostatki w precyzji dizajnu z nawiązką nadrabia śródziemnomorskim temperamentem. Dołożenie heksorodnego kafelka na swoją planszetkę tworzy układy symboli którymi odpalamy akcje, a te uruchamiają bonusy, wywołujące kolejne akcje, dzięki którym poruszymy się na kole, awansujemy na torze, poruszymy kryształ, pozyskany miksturę, zbudujemy połączenie i wyślemy wiedźmę po punkty zwycięstwa i kolejny bonus, mimochodem zagarniając kartę z dopalaczem lub zasadami punktowania końcowego. A to wszystko jednym tchem. W tym szaleństwie jest metoda. Moje pierwsze skojarzenie po kilku turach Wiedźmini Skały to bardzo, ale to bardzo dobre "match 3" na smartfonie. Też dopasowujesz symbole i uruchamiasz cały kalejdoskop bonusów. I cieszysz się jak dziecko. Bardzo nam się spodobało jak żywa, zmienna i kolorowa staje się plansza podczas rozgrywki. Po prostu cacuszko, świecidełko, zabaweczka, w której wszystko się rusza i błyszczy. Aż się nie chce tego wyrastać. Wiedźmia skała zaskakuje łatwością kombowania bonusów, a gdy myślisz, że to już wszystko, na co ją stać, śmiało mówi: „Hold my cauldron”.