To gra innego kalibru – poplątanie z pomieszaniem i pomieszanie z poplątaniem, całkowite zakłopotanie. To poważny eksperyment, bo gra jest nieprzystępna. Przesiew chętnych na samym początku. Wytrzyma z nią jedynie prawdziwie zdeterminowana osoba. Łatwo z nią nie jest. Walczysz z instrukcją, z klimatem i z samą grą Nie ma w niej pięknych ilustracji. Dzieje się niej na tyle dużo, że trzeba mieć dobrze ogarnięte symbole i pilnować się ich cały czas, by coś nie umknęło. Nieczytelność nie pomaga. Podobne symbole wprowadzają zamieszanie, utrudniając rozgrywkę. Kolorystyka powietrza i głowa wybucha. Gra jest wymagająca to naprawdę delikatne określenie. Trismegistus Cię zmęczy do granic ludzkiej wytrzymałości, o ile grasz dalej. Wymaga niesamowicie dużo myślenia i składania sytuacji w całość. Tylko spróbuj popełnić błąd i czekaj na skutki. Przejdzie Ci ochota na zaawansowane tytuły. Instrukcja pomoże Tobie oszaleć. Natomiast karta pomocy na wiele się nie zda. Bawcie się dobrze.

No dobrze , gra ma bugi i niedociągnięcia . Ma tak pokręconą ikony i symbole takie że cały czas pytasz się co z czym chodzi i co trzeba wziąć żeby ruszyć się po czerwonym suwaku bo karta pomocy przydaje się jedynie jako podstawka pod czarę wywaru który trzeba spożyć by się nie odwodnić przy tej grze bo kolokwialnie "czacha dymi". Niemniej to trochę samozaparcia w przebrnięciu przez pierwsze rundy i można się cieszyć że się transmutuje na lewo i prawo :)