The Mandalorian: Przygody

[współpracareklamowa] Egzemplarz gry otrzymaliśmy bezzwrotnie od wydawnictwa Rebel, za co bardzo dziękujemy! Wydawca nie ma wpływu na treść recenzji.

Kto oglądał The Mandalorian, ten będzie zaznajomiony z tematyką gry. Misje przedstawiają momenty, które miały miejsce we wspomnianym serialu w pierwszym sezonie, a my staramy się je przeżyć na nowo, grając legendarnym łowcą nagród Dinem Djarinem oraz jego sojusznikami. Przed każdym scenariuszem jest przedstawiony krótki komiks ze scenką wprowadzającą do danej misji. Moim zdaniem przygody nie są tu aż tak rozbudowane, jak sugeruje tytuł tej gry, jednak fani Gwiezdnych Wojen mogą być zadowoleni z klimatu.

Gra kooperacyjna The Mandalorian: Przygody zawiera 4 główne misje, które rozgrywane są na mapie umieszczonej w księdze. Każda misja określa specjalne zasady, cel rozgrywki niezbędny do zwycięstwa oraz warunki porażki dla graczy. Przygotowanie gry jest proste: wybieramy bohaterów, którymi będziemy grać, oraz ich talie kart, rozstawiamy żetony zagrożeń na mapie przeznaczonej do konkretnej misji, a także tasujemy karty wydarzeń i planowania. Możemy również wybrać poziom trudności. Zanim jednak przystąpimy do rozgrywania misji, odczytujemy karty z talii przewodnika, aż do momentu, w którym natrafimy na napis „stop”. Dzięki tej talii, z misji na misję będziemy wprowadzać nowe zasady rozgrywki.

A teraz do sedna. Elementem, który sprawia, że ta gra jest interesująca, jest mechanika wykonywania akcji przez graczy. Polega ona na tym, że podczas swojej tury musimy zagrać dwie karty umiejętności z ręki, każdą do innej strefy akcji. Strefy te są wspólne dla wszystkich graczy. Do wyboru mamy ruch, atak, wywiad (sprawdzanie, co kryje się pod zakrytym żetonem zagrożenia), planowanie (dobieranie specjalnych kart) oraz akcję specjalną, zależną od rozgrywanej misji. Natomiast wrogowie dysponują różnymi zdolnościami, które utrudniają realizację celu.

Każda karta posiada cyfrę określającą siłę, z jaką wykonamy daną akcję. Proste? Proste. Ale zawsze jest jakieś "ale"! Jeśli w danej strefie suma cyfr z kart umiejętności wynosi 5, musimy zagrać kartę wydarzenia, co oznacza ruch i/lub atak wrogów. Jeśli suma przekroczy 5, dodatkowo rozpatrujemy kryzys, którego efekt zależy od aktualnej misji. I tu zaczyna się ciekawe kombinowanie, bo z jednej strony chcemy wykonywać silne akcje, stale się poruszać i atakować, ale z drugiej strony musimy uważać, by nie przesadzić i nie wywołać kryzysu, który zaszkodzi innym graczom, szczególnie tym z małą ilością życia. Ta mechanika wymusza taktyczne myślenie, co bardzo mi się spodobało w tej grze.

Niektóre karty posiadają również specjalne umiejętności oraz bonusy w postaci +1 do siły, jeśli zostaną zagrane w określonej strefie akcji. Bohaterowie mają także unikalne zdolności na niektórych swoich kartach, które trochę nawiązują do ich cech z serialu, co z pewnością stanowi miły akcent dla fanów.

Pojawia się również zasada noszenia dziecka, czyli małego Grogu. Gracz, który niesie dziecko, musi poruszać się tak, aby unikać wrogów, a pozostali bohaterowie powinni go eskortować. Jeśli osoba niosąca Grogu zostanie zaatakowana, maluch ucieka, co komplikuje misję, ponieważ trzeba dotrzeć do celu razem z nim, aby zakończyć zadanie pomyślnie.

Kiedy zobaczyłam, że są tylko 4 misje, pomyślałam: “Co tak mało?”, ale w pudełku znajdują się także 2 duże koperty. Nie chcę zdradzać za wiele, ale mogę napisać, że po ich otwarciu nadal będziecie mieli w co grać. Pojawia się tam też motyw, który wprowadza nieco pikanterii do rozgrywki i bardzo przypadł mi do gustu. 

Gra posiada również tryb swobodnej rozgrywki, który pozwala na wybór dowolnych postaci do misji, zamiast tych przypisanych. W takim przypadku po prostu gra nie jest już zgodna z wydarzeniami z serialu The Mandalorian.

Jeśli chodzi o skalowanie, to w tej grze bywa różnie. Są misje, w których przypisanych jest 4 bohaterów i wtedy, w zależności od liczby graczy, dzielimy ich między sobą. Natomiast są też scenariusze, gdzie przypisane są tylko 2 postacie. Jeśli chcemy grać w większym składzie, mamy dwie opcje. Pierwsza opcja to wprowadzenie do misji dodatkowych 1–2 bohaterów. To rozwiązanie jest nawet w porządku, ale sprawia, że misja wydaje się łatwiejsza niż przy grze tylko dwoma postaciami. Druga opcja to tryb współdzielenia postaci, czyli wspólne sterowanie tymi 2 bohaterami. Ten wariant mi się nie spodobał, bo wolę od początku do końca zarządzać swoim przypisanym bohaterem.

Zdecydowanie najlepiej grało mi się na 2 graczy.

Pudełko nie kłamie, misje w moich rozgrywkach trwały od 30 do 60 minut.

Elementy gry są dość dobrej jakości. Podobają mi się grube żetony oraz plastikowe podstawki, w które łatwo włożyć żetony bohaterów. Ilustracje na kartach są całkiem ładne. Insert z tworzywa przypomina wytłaczankę na jajka - ostatnio coraz częściej widzę takie rozwiązania w grach planszowych i szczerze mówiąc, wolę je od tych plastikowych.

Ciekawym elementem są komiksy wprowadzające do misji, które dodają grze klimatu. Jednak osoba, która nie oglądała serialu, może mieć trudności ze zrozumieniem kontekstu, więc przydałby się dodatkowy tekst, bardziej opisujący, co będziemy robić. Mapy wykonane są dobrze, a wszystkie elementy są na nich czytelne. Moim zdaniem jest ich jednak za mało, bo tylko 4. Misje z kopert można rozgrywać na dowolnej z tych 4 map, ale dodatkowe składane mapy z pewnością zwiększyłyby regrywalność gry.

Współautorem The Mandalorian: Przygody jest mój ulubiony projektant, Corey Konieczka, który ma na swoim koncie wiele hitów, nawet w samym uniwersum Gwiezdnych Wojen, takich jak Star Wars: Rebelia czy Star Wars: Imperium atakuje. Dlatego koniecznie musiałam wypróbować jego najnowszą grę. Miałam pewne obawy, ale na szczęście pozytywnie mnie zaskoczyła. Spodobała mi się mechanika zagrywania kart do stref akcji, która wymaga taktycznego myślenia i powstrzymywania się od dokładania kart o dużej sile. Gra rzeczywiście nawiązuje do wydarzeń z serialu, może nie jest to wielka przygoda, ale jego klimat jest nawet odczuwalny.

Ten tytuł ma nieskomplikowane zasady, co sprawia, że świetnie nadaje się, aby wprowadzić fana Gwiezdnych Wojen w świat nowoczesnych planszówek. Może nie będę sięgać po tę grę zbyt często, ale od czasu do czasu, szczególnie w towarzystwie lubiących serial The Mandalorian, chętnie wyciągnę ją z półki. Uważam też, że dobrze sprawdzi się jako gra rodzinna z nieco starszymi dzieci.

/Patrycja