Dla mnie to jakaś przeklęta gra... Co w nią graliśmy to kończyłem z takim bólem głowy jakby ten duch z tytułowego Domostwa próbował mi się do niej wedrzeć. Serio. KAŻDA partia kończyła się tak samo, że musiałem lecieć do kuchni w poszukiwaniu czegokolwiek zawierającego ibuprofen;). Ja naprawdę nie żartuję;)... Co do samej gry to jest to jeden z pierwszych tytułów jaki wylądował na naszej półce po wejściu w planszówkowy świat. Miał być Dixit na sterydach (w Dixita graliśmy już dużo wcześniej i mega nam podszedł), a Tajemnicze Domostwo okazało się przerostem formy nad treścią. Dość długi setup jak na taką grę. Dosyć upierdliwy na dodatek (bynajmniej dla mnie). Sama gra też jakaś mało angażująca, strasznie powolna. Za każdym razem wiało nudą i monotonią. Bardzo, bardzo, bardzo nam to nie podeszło. Nikt z nas nigdy nie miał specjalnej ochoty w Domostwo grać. Z czystym sumieniem puściłem dalej w świat.