Gra niestety dość mocno mnie zawiodła. Wykonanie jest świetne. Wielka kolorowa plansza, Mnóstwo kartonowych elementów, piękne ilustracje sprawiają, że Simurgh przyciąga wzrok. Jednak juz w trakcie czytania instrukcji (w której notabene jest bardzo dużo literówkę) czujemy, że otoczka niekończenie odpowiada rzeczywistym wrażeniom z gry. Gra to dość łatwy workerplacment i miała potencjał jednak wszystko co robimy w grze zdawało mi się płaskie i bez wyrazu. Cena gry jest bardzo niska, ale mimo to myślę, że warto dołożyć parędziesiąt złotych i kupić sobie jakiegoś lepszego euraska.

„Simurgh”, czyli jak wytresować smoka. Plusy: 1. Proste zasady 2. Grafiki 3. Bardzo solidne wydanie 4. Skalowalność 5. Możliwość ustalania czasu gry i poziomu trudności 6. Mechanika Minusy: 1. Klimat gdzieś ucieka 2. Małe plansze graczy (jeśli masz egzemplarz ze wspieram.to to nie masz tego problemu) „Simurgh” to piękny worker placement, który cieszy oko. Jest tu sporo decyzji do podjęcia, ale nie obciąża to zwojów mózgowych, co czyni tytuł stosunkowo lekkim, choć rozmach z jakim wydano „Simurgha” robi wrażenie ciężkiego suchara. Kafle modyfikują plansze, więc każda rozgrywka jest trochę inna. Wszystko ładnie, pięknie, ale coś jest nie tak z klimatem, mimo iż gra wygląda pięknie, mechanika jest super, to pojawia się problem z klimatem który nie porywa. Nie wiem czy to przez pionki, które jakoś mi nie pasują, są ok ale nie trzymają poziomu pozostałych elementów, a może to przez to, że… nie wiem. Gra jest bardzo dobra, polecam 7/10 (z dodatkami +2)