Red7 to karcianka, której nigdy nie odmówię i będę ją proponował każdemu na dobry początek udanego grania. Jest to lekki, przyjemny tytuł, który urzekł mnie prostotą zasad, ale też koniecznością solidnego główkowania przy każdym ruchu. Cóż bowiem może być prostszego niż wiodąca reguła gry, która mówi: po swojej turze musisz wygrywać? W grze mamy 49 kart w siedmiu różnych kolorach, w każdym kolorze liczby od 1 do 7. Gracze dostają na początku po 7 kart na rękę i w swoim ruchu muszą wyłożyć jedną kartę do swojej palety. I tu zaczyna się zabawa, bo po swoim ruchu gracz musi wygrywać, czyli posiadać w palecie najwięcej kart spełniających aktualną regułę wyłożoną na środek stołu. Reguł również jest 7, tyle samo co kolorów w grze i mówią np., że wygrywa osoba z największą liczbą parzystych kart, osoba z największą liczbą kart w jednym kolorze czy osoba z największą liczbą kart o wartościach poniżej 4. Gracze w swoim ruchu mogą też zagrać kartę na pole reguł, czym zmieniają aktualny warunek zwycięstwa. Czasem aby wygrywać po swoje turze wystarczy dołożyć kartę do palety, czasem zmienić regułę, czasem trzeba zrobić i to, i to. Kiedy nasze karty nie pozwalają na uzyskanie prowadzenia, musimy spasować. Ostatni w grze zgarnia punkty ze swoich kart spełniających aktualną regułę. Gra toczy się zazwyczaj kilka rund, aż któryś z graczy zbierze określoną liczbę punktów (zależną od ilości graczy). Red7 bardzo przyjemnie łaskocze zwoje mózgowe. Uwielbiam te chwile przemyśleń przed swoim ruchem. Zagrać kartę do palety czy zmienić regułę? A może zostawić mocniejszą kartę na później? A jeśli ktoś zmieni regułę na mniejsze niż 4? Co inni gracze mogą mieć jeszcze na ręku? Ryzykować, czy się asekurować? Jak dla mnie rewelacja, chociaż mam wrażenie, że gra trochę niedoceniana. Mimo swej prostoty oferuje nieziemską dozę przyjemnej rozgrywki.