Gra przy cenie w jakiej jest około 60 zł wygląda bardzo ładnie, to pierwsze co od razu rzuca się w oczy. Idąc dalej powiedziałbym, że to taki worker plecemnt dla kogoś kto nigdy nie grał w gry planszowe, bo w grze będziemy wysyłali swoich archeologów i poszukiwaczy przygód w różne miejsca na planszy, żeby zdobyć artefakty. Będziemy starali się zdobywać te same kolekcję artefaktów, żeby je sprzedać i zyskać jak najwięcej punktów. Jednak nie jest to jakaś rozbudowana gra, gdzie mamy wiele dróg do zwycięstwa i masę regrywalności. Na początku każdej rundy, każdy z graczy rzuca swoimi meeplami jak wypadnie czarny kolorem do góry będzie poszukiwaczem przygód, białą stroną do góry będzie archeologiem, bokiem lub do góry będzie albo poszukiwaczem przygód, albo archeologiem i to my będziemy o tym decydowali. Jeden z meepli jest przywódcą wyprawy i on zawsze jest tego typu jokerem i nie trzeba nim rzucać. Ja bardzo nie lubię jak mechanika gry jest oderwana od tematyki i nie podoba mi się to rzucanie moimi pracownikami, bo nie ma to nic wspólnego z tematyką, można było to rozwiązać w inny sposób. Idźmy dalej, następnie wysyłamy ich zaczynając od pierwszego gracza na poszczególne pola część daje nam zdobycie artefaktów, znacznik pierwszego gracza, możemy sprzedać artefakt i dostać za niego pieniądze, otrzymać ulepszenia, dostarczy artefakty na statek. Część pól nie ma określonej ceny, skorzystać z tego pola będzie mogła osoba która wyśle więcej meepli w kolorze w którym położyła je tam pierwsza osoba. Po przegraniu licytacji o dane pole pracownicy wracają z powrotem na rękę i można ich ustawiać w innej lokalizacji. Za dostarczenie artefaktów otrzymujemy punkty, a czasami też pieniądze. Punktujemy jeszcze za zdobyte ulepszenia i przesuwanie się na torze odkryć, na koniec 2 punkty zdobywa osoba, która posiadała znacznik pierwszego gracza, monety o wartości 3. I to w zasadzie wszystko, mnie nie zachwyciło taki średniaczek do zagrania raz. Uważam, że po 3-5 rozgrywce gra może się znudzić. Brakuje mi tutaj rozbudowy jakiś budynków tego typu rzeczy i większej głębi strategicznej, większej możliwości dróg do zwycięstwa i mniejszej losowości, bo tak naprawdę rzut mepplami decyduje o naszej strategii w danej rundzie. Natomiast nie było tak źle jak bym mógł na początku zakładać oczekiwań od tego tytułu dużych nie miałem. Na pierwszą grę z mechaniką wysyłania pracowników i na granie rodzinne z dziećmi mogę polecić tym bardziej w tej cenie. 5/10

Gdy odkryto wyspę Quetzal i szczątki dawnej cywilizacji każdy uniwersytet wysłał swoją ekipę badawczą. Wyniki mają być przedstawione na sympozjum za 5 tygodni, pora więc wziąć się do dzieła i jako kierownik ekspedycji pokazać wyższość swojego uniwersytetu odkrywając jak najwięcej znalezisk. To bardzo przyjemne, szybkie i proste euro, z niskim progiem wejścia, w sam raz na rozgrywki z początkującymi planszówkowiczami czy dziećmi (u nas ośmiolatka od początku sama grała i dawała radę). Instrukcja krótka, świetnie napisana i chociaż na początku wydaje się niejasna to jedynie przez swoją szczegółowość, wystarczy jednak ją raz przeczytać rozegrać partię w której kilkukrotnie po nią dla doprecyzowania sięgniemy i już wszystko jasne. rozgrywka przebiega bardzo płynnie: każdy wykonuje rzut meplami zgarnia potencjalne nagrody i następnie zgodnie z aktualną kolejnością i możliwościami rozkłada lub przerzuca meple. Są pola gdzie liczy się kto pierwszy, takie gdzie ważniejsze jest czy cię na nie stać oraz pola na których spychamy się wykładając swoje bandy mepli. Punktujemy za zdobyte i sprzedane skarby, ich kombinacje, postęp archeologiczny oraz postęp w znajomości religii wyspy Quetzal. Raptem pięć tur i podsumowujemy wyniki. Dla doświadczonych graczy będzie to krótki fillerek na 30-45min. Z rzeczy których mi tu brakuje to jakiegoś modułu lub dodatku zwiększającego poziom trudności i dodającego 6 gracza. Zdjąłem ją z półki wstydu po 2 latach zamierzając rozegrać parę partii i sprzedać a jednak zapewniła sobie miejsce na półce ogrywanych. Graficznie i wykonaniem też się świetnie prezentuje, planszetki graczy są oszczędnie ale dobrze zaplanowane. Zalety: Prostota ale nie prymitywizm. Dobrze przemyślana negatywna interakcja. Brak tekstu udanie zastąpiony czytelnymi ikonami. Wykonanie i jakość materiałów: plansza, pudełko, meple, karty i żetony, instrukcja, nie zabrakło nawet tematycznego insertu i pojemnika na karty. Grafika i kolorystyka świetne dobrane. Rzuty meplami zamiast kośćmi. Cena (45-70 PLN przy tej jakości to jak za darmo). Dobrze oddany klimat przygody archeologicznej. Wady: Minimum 3 graczy (przy dwóch jest automa a ta nie podeszła mi do gustu). Brak modułu/dodatku dla bardziej doświadczonych graczy wyraźnie podnoszącego poprzeczkę oraz dodającego 6 gracza.

Quetzal: Miasto Świętych Ptaków to przyjemny tytuł do zagrania z rodziną albo znajomymi, którzy dopiero wchodzą w świat planszówek. Jest to też idealny przerywnik od ciężkich, mózgożernych eurasów, podczas których zrobienie jednego błędu kosztuje nas zwycięstwo w rozgrywce. Piękna oprawa graficzna, solidne wykonanie komponentów oraz ciekawa mechanika rzucania meplami dają wraz z licytacją i set collection przyjemną rozgrywkę, która może spodobać się nowym graczom, ale i wyjadacze znajdą tu coś dla siebie. ~ Mateusz