Pionierzy

Urbanista preriowy z twistem. Tak jak w wersji dla miejskich frajerów, trzy karty dyktują nam warunki specjalnego punktowania w rozgrywce. Sułtani westernu z przedmieścia poczują się jak w domu, układając karty tak, żeby tworzyć zwarte, zasobne w podstawowe punkty obszary terytoriów. Na karcianym zachodzie jednak gra się inaczej. W Pionierach rozkładamy karty w okrąg, z którego wybieramy kartę do zagrania. I tu zastosowany jest mechanizm prosty i genialnie skuteczny, jak przeładowanie winchestera. Nie trzeba zabierać po kolei kart z układu. Trzeba pamiętać o tym, że każda pominięta przeze mnie karta trafi do układu przeciwnika. Przy odrobinie sprytu, można ustrzelić dwa indyki jedną strzałą. Da radę dobrać całkiem przyzwoitą kartę dla siebie i jednocześnie zapchać układ rywala śmieciowymi trofeami. Takie podchody na prerii to normalka. Poza klasycznym czwórpodziałem kart na kolory terytoriów w Pionierach występuje cała gama kowbojskich symboli, których odpowiednie ułożenie ma ogromne znaczenie dla realizacji zadań z kart celów. Wszystko razem składa się w zadziorny, szybki pojedynek.