Dla kogo? Jak zwykle u mnie. Dla fanów euro bez klimatu. 😃 Zasady nie sa wybitnie trudne, ale zdecydowanie nie polecam jeżeli ktoś ma ochotę na rodzinne granie z dziećmi przy kakao. O co chodzi? Gra w "klimacie" postapo. Po katastrofie nuklearnej ludzkość zmuszona była żyć pod powierzchnią ziemi. Ale te czasy dobiegają końca. Gracze za zadanie będą mieli odbudowę świata po przez tworzenie generatorów oraz miast wokół nich. Główną mechaniką gry jest worker placment z twistem. Używać możemy wyłacznie akcji z poziomu, na którym znajdują się nasi robotnicy albo za dodatkową opłatą z akcji połączonych przewodami z akcjami naszego poziomu. Jednak w grze mamy również elementy wyścigu oraz zajmowania regionów. Odczucia: Najwiekszym moim zdaniem problemem Phoenix'a jest to, że jest żaden. Grając nie męczyłem się broń Boże, ale też nie czerpałem z tego specjalnej radości. Wykonujemy swoje akcje, realizowałem jakąś strategie i tyle. Gra się skończyła, nawet chyba wygrałem, ale pewien nie jestem. Wykonanie: Fajnie, że w dość małym pudełku nie mamy praktycznie powietrza. Każdy z graczy ma inne meple i generalnie wykonanie byłoby ok, gdyby nie kolorystyka. W grze jeden z graczy jest fioletowy, a 1/3 planszy...też jest fioletowa. Chociaż to nie do końca prawda, bo twórcy gry stwierdzili, że regiony w tym samym kolorze...wcale nie muszą być w tym samym kolorze, bo jedne są bardziej fioletowe a inne purpurowe....nie jest to dramatycznie złe, ale jednak myślę, że niepotrzebnie zmniejsza czytelność planszy.

Temat postapo zdecydowanie nie jest moim pierwszym wyborem. Jednak Phoenix New Horizon przyciąga do siebie swoim wyglądem. Kolory są żywe, mało rozróżnione, ale żywe, aż się wylewają z tej planszy. Pioneczki też są urocze. A sama gra jest takim przeciętnym euro, wybieramy akcje na drzewku akcji, budujemy elektrownie i domki, wspinamy się na jakimś torze, sami wybieramy za jakie cele zapunktujemy. Działa, ale mnie nie porwało. Ocena po 1 partii w 4 osoby. Czas gry = 1:45 h.