Jestem kiepski w gry słowne, gry literkowe, sylabowe, a nawet całozdaniowe. Szczytem moich słowotwórczych możliwości są oszałamiające „on”, bo ja lub „ni”, bo tak mawiają rycerze. Końmi trzeba mnie ciągnąć do Scrabble, zakutego w łańcuchy, wierzgającego i drącego się wniebogłosy monosylabami. Do Paperback usiądę po dobroci. Bo to deckbuilder. Dajcie planszowego Nobla poczciwemu Timowi Powersowi za ten szatański pomysł ożenku składania talii z grą w budowanie słów z kart. Dzięki temu skupiam się na powiększaniu literkowego arsenału, żeby składać kombosy pod postacią słów nawet znośnie przypominających ludzką mowę. W Paperback nie ma niczego szczególnie odkrywczego w każdej z tych dziedzin, ale chodzi ta gra bez zgrzytów i potrafi wciągnąć nawet tak postwtórnegoćwierćanalfabetę jak ja.