Mało która gra wywołała taki rozdźwięk w mojej rodzince. Wreszcie wybraliśmy się na galaktyczny urlop. Do New Frontiers zasiadłem z nie tak do końca przekonaną do tego pomysłu rodzinką. Dopiero argument, że skoro krezusi tego świata spędzają urlopy w kosmosie, to i my nie bądźmy gorsi, należycie zmotywował do gry. Po rozłożeniu gra od razu wpadła w oko. Planszetki graczy z miejscami na planety zrobiły wrażenie. Technologie, które zgrabnie układają się w ciąg, też się spodobały. Kostki surowców zaprezentowały się dość futurystycznie. Z mechaniką wyboru akcji moja rodzinka już się otrzaskała w Puerto Rico, więc szybko złapali rytm gry. W kosmicznej skali bardziej odczuwa się względność czasu, bo zapoznawcza partyjka przebiegła bardzo płynnie i szybko, nawet szybciej niż się spodziewaliśmy. Kombowanie technologii ze zdolnościami planet i wykręcanie kombosów do konkretnej akcji to woda na planetarny młyn Młodego. Od razu poczuł się jak Szej-hulud w piasku. Najlepsza Z Żon ciągnęła profity z galaktycznej produkcji oraz międzywymiarowego handlu. Ja pogrążyłem się w konflikcie Imperium z Rebelią pożerając planetę za planetą. I tak przez New Frontiers nastąpił rozłam w naszej rodzinnej galaktyce. Ja pozostaję wierny Puerto Rico i uznaję NF za ciekawą wariację na temat klasyki. Młody dał się porwać bezkresowi niepoznawalnego wszechświata i do PR dobrowolnie raczej nie siądzie. Najlepsza Z Żon woli Nowy Wspaniały Świat.

Kolejna gra z rodziny „for the Galaxy” oparta na mechanice podobnej z Puerto Rico, tzn. gracz wykonuje akcję główną, a wszyscy inni również ją wykonują w nieco słabszej opcji. Mechanikę tę uwielbiam, jest to świetna rada na jakiekolwiek przestoje w turach graczy, tutaj każdy coś robi i nie ma nudy. Bardzo fajne budowanie silniczka, gra jest wykonana bardzo dobrze, ale ma trochę za duże pudełko. Nie należy też do najtańszych, ale takie wykonanie musi swoje kosztować. Jak masz Race/Roll for the Galaxy to i tak myślę, że warto bo można dużo łatwiej wprowadzić innych w grę niż przy innych tytułach z serii.