Pierwsze partie w Neuroshima last Aurora za nami. Gra prosta do opanowania, zasady znamy już po pierwszej rozgrywce. W drugiej jeszcze nieco wspomagany się instrukcją. Rozgrywka jest mega przyjemna. Walka z czasem, wrogami, zdobywanie zasobów dozbrajanie i ulepszanie naszych konwojów, w których przemierzamy postapokaliptyczny świat, zbieranie ocalałych, wysyłanie ich do rożnego rodzaju lokacji, wykorzystując Ich indywidualne zdolności. Wszystko to sprawia ze czujemy klimat w tej grze. Dodatek „Przebudzenie Molocha” wprowadza do gry utrudnienia i nowe rozwiązania, na przykład atomowe baterie, androidy, broń elektomagnetyczna, wieżyczki strzelnicze, utrudnienie w postaci toru alarmu, nowych wrogów, z którymi przyjdzie nam się zmierzyć, nowe pojazdy… czegoż chcieć więcej ?! 😃 Moim zdaniem gra godna polecenia, może jeśli chodzi o zawarte w podstawce komponenty (drewniane znaczniki) i meple gra nie robi dużego wrażenia, nawet po zakupie plastikowych figurek, które są dobrej jakości, niewielkie i utrzymane w humorystycznym klimacie moim zdaniem 😉 to zupełnie nadrabia klimatem. To uczucie, kiedy jedziesz już mega podrasowanym konwojem i tylko czekasz na to kiedy na planszy pojawia się wrogowie… bezcenne 😜 Naprawdę polecam 💪🏻

Gra była mocno reklamowana i polecana, po kilku rozgrywkach mam jednak wrażenie, że to był jedynie sprytny zabieg reklamowy. Gra jest przyzwoita, jednak moim zdaniem trochę niedopracowana. Wizualnie wyśmienita. Zdecydowanie za mało kart wrogów i łupów. Instrukcja jest tragiczna, dawno nie czytałam tak beznadziejnej instrukcji. Może dodatki poprawiają satysfakcję z rozgrywek, jednak chyba sama podstawka powinna ją zapewnić. Gra skierowana jest do lubiących matematykę w grach. Mimo że miała idealnie trafić w mój gust, to tak się nie stało. Nie miałam ochoty za często po nią sięgać, więc została sprzedana. Rozczarowanie.